พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๓ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๕. ปัญจมปัณณาสก์]
                                                                 ๕. อาปัตติภยวรรค ๘. ปฐมโวหารสูตร
                          ๑. สัปปุริสสังเสวะ (การคบหาสัตบุรุษ)
                          ๒. สัทธัมมัสสวนะ (การฟังสัทธรรม)
                          ๓. โยนิโสมนสิการ (การมนสิการโดยแยบคาย)
                          ๔. ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ (การปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม)
             ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการนี้แลย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญด้วยปัญญา
ปัญญาวุฑฒิสูตรที่ ๖ จบ
๗. พหุการสูตร
ว่าด้วยธรรมมีอุปการะมาก
             [๒๔๙] ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการย่อมมีอุปการะมากแก่มนุษย์
             ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. สัปปุริสสังเสวะ    	๒. สัทธัมมัสสวนะ
                          ๓. โยนิโสมนสิการ  	๔. ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ
             ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการนี้แลย่อมมีอุปการะมากแก่มนุษย์
พหุการสูตรที่ ๗ จบ
๘. ปฐมโวหารสูตร๑-
ว่าด้วยโวหาร สูตรที่ ๑
             [๒๕๐] ภิกษุทั้งหลาย อนริยโวหาร๒- ๔ ประการนี้
             อนริยโวหาร ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้เห็นว่าได้เห็น
                          ๒. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้ฟังว่าได้ฟัง
                          ๓. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้ทราบว่าได้ทราบ
                          ๔. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้รู้ว่าได้รู้
             ภิกษุทั้งหลาย อนริยโวหาร ๔ ประการนี้แล
ปฐมโวหารสูตรที่ ๘ จบ
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูข้อ ๒๑๗ (ปฐมโวหารปถสูตร) หน้า ๓๓๕ และข้อ ๒๒๗ (ปฐมโวหารปถสูตร) หน้า ๓๔๑ ในเล่มนี้
@๒ อนริยโวหาร ในที่นี้หมายถึงถ้อยคำของเหล่าชนผู้ไม่ใช่พระอริยะ (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๒๕๐/๔๔๖)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๓๖๘}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๕. ปัญจมปัณณาสก์]
                                                                 ๕. อาปัตติภยวรรค ๑๐. ตติยโวหารสูตร
๙. ทุติยโวหารสูตร๑-
ว่าด้วยโวหาร สูตรที่ ๒
             [๒๕๑] ภิกษุทั้งหลาย อริยโวหาร ๔ ประการนี้
             อริยโวหาร ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้เห็นว่าไม่ได้เห็น
                          ๒. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้ฟังว่าไม่ได้ฟัง
                          ๓. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้ทราบว่าไม่ได้ทราบ
                          ๔. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้รู้ว่าไม่ได้รู้
             ภิกษุทั้งหลาย อริยโวหาร ๔ ประการนี้แล
ทุติยโวหารสูตรที่ ๙ จบ
๑๐. ตติยโวหารสูตร๒-
ว่าด้วยโวหาร สูตรที่ ๓
             [๒๕๒] ภิกษุทั้งหลาย อนริยโวหาร ๔ ประการนี้
             อนริยโวหาร ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. การกล่าวสิ่งที่ได้เห็นว่าไม่ได้เห็น
                          ๒. การกล่าวสิ่งที่ได้ฟังว่าไม่ได้ฟัง
                          ๓. การกล่าวสิ่งที่ได้ทราบว่าไม่ได้ทราบ
                          ๔. การกล่าวสิ่งที่ได้รู้ว่าไม่ได้รู้
             ภิกษุทั้งหลาย อนริยโวหาร ๔ ประการนี้แล
ตติยโวหารสูตรที่ ๑๐ จบ
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูข้อ ๒๑๗ (ปฐมโวหารปถสูตร) หน้า ๓๓๕ และข้อ ๒๒๗ (ปฐมโวหารปถสูตร) หน้า ๓๔๒ ในเล่มนี้
@๒ ดูข้อ ๒๑๘ (ทุติยโวหารปถสูตร) หน้า ๓๓๖ และข้อ ๒๒๘ (ทุติยโวหารปถสูตร) หน้า ๓๔๒ ในเล่มนี้
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๓๖๙}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๕. ปัญจมปัณณาสก์]
                                                                 ๕. อาปัตติภยวรรค รวมพระสูตรที่มีในวรรค
๑๑. จตุตถโวหารสูตร๑-
ว่าด้วยโวหาร สูตรที่ ๔
             [๒๕๓] ภิกษุทั้งหลาย อริยโวหาร ๔ ประการนี้
             อริยโวหาร ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. การกล่าวสิ่งที่ได้เห็นว่าได้เห็น
                          ๒. การกล่าวสิ่งที่ได้ฟังว่าได้ฟัง
                          ๓. การกล่าวสิ่งที่ได้ทราบว่าได้ทราบ
                          ๔. การกล่าวสิ่งที่ได้รู้ว่าได้รู้
             ภิกษุทั้งหลาย อริยโวหาร ๔ ประการนี้แล
จตุตถโวหารที่ ๑๑ จบ
อาปัตติภยวรรคที่ ๕ จบ
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
                          ๑. สังฆเภทกสูตร   	๒. อาปัตติภยสูตร
                          ๓. สิกขานิสังสสูตร  	๔. เสยยาสูตร
                          ๕. ถูปารหสูตร       	๖. ปัญญาวุฑฒิสูตร
                          ๗. พหุการสูตร       	๘. ปฐมโวหารสูตร
                          ๙. ทุติยโวหารสูตร  	๑๐. ตติยโวหารสูตร
                          ๑๑. จตุตถโวหารสูตร
ปัญจมปัณณาสก์ จบบริบูรณ์
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูข้อ ๒๑๘ (ทุติยโวหารปถสูตร) หน้า ๓๓๖ และข้อ ๒๒๘ (ทุติยโวหารปถสูตร) หน้า ๓๔๒ ในเล่มนี้
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๓๗๐}


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๓๖๘-๓๗๐.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=21&A=10970&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=21&siri=141
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=6387&Z=6568&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=243
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=21&item=243&items=11
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=21&item=243&items=11
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu21