ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๗ ภาษาบาลี อักษรไทย ม.อ. (ปปญฺจ.๑)

หน้าที่ ๓๙๗.

                    ๗. วนปตฺถปริยายสุตฺตวณฺณนา ๑-
     [๑๙๐] เอวมฺเม สุตนฺติ วนปตฺถปริยายสุตฺตํ. วนปตฺถปริยายนฺติ
วนปตฺถการณํ, วนปตฺถเทสนํ วา.
     [๑๙๑] วนปตฺถํ อุปนิสฺสาย วิหรตีติ มนุสฺสูปจาราติกฺกนฺตํ
วนสณฺฑเสนาสนํ นิสฺสาย สมณธมฺมํ กโรนฺโต วิหรติ. อนุปฏฺฐิตาติอาทีสุ ปุพฺเพ
อนุปฏฺฐิตา สติ ตํ อุปนิสฺสาย วิหรโตปิ น อุปฏฺฐาติ, ปุพฺเพ อสมาหิตํ จิตฺตํ
น สมาธิยติ, ปุพฺเพ อปริกฺขีณา อาสวา น ปริกฺขยํ คจฺฉนฺติ, ปุพฺเพ
อนนุปฺปตฺตํ อนุตฺตรํ โยคกฺเขมสงฺขาตํ อรหตฺตญฺจ น ปาปุณาตีติอตฺโถ.
ชีวิตปริกฺขาราติ ชีวิตสมฺภารา. สมุทาเนตพฺพาติ สมาหริตพฺพา. กสิเรน
สมุทาคจฺฉนฺตีติ ทุกฺเขน อุปฺปชฺชนฺติ. รตฺติภาคํ วา ทิวสภาคํ วาติ รตฺติโกฏฺฐาเส
วา ทิวสโกฏฺฐาเส วา. เอตฺถ จ รตฺติภาเค ปฏิสญฺจิกฺขมาเนน ญตฺวา รตฺตึเยว
ปกฺกมิตพฺพํ, รตฺตึ จณฺฑวาฬาทีนํ ปริปนฺเถ ๒- สติ อรุณุคฺคมนํ อาคเมตพฺพํ.
ทิวสภาเค ญตฺวา ทิวาว ปกฺกมิตพฺพํ, ทิวา ปริปนฺเถ ๒- สติ สุริยตฺถงฺคมนํ
อาคเมตพฺพํ.
     [๑๙๒] สงฺขาปีติ เอวํ สมณธมฺมสฺส อนิปฺผชฺชนภาวํ ชานิตฺวา.
อนนฺตรวาเร ปน สงฺขาปีติ เอวํ สมณธมฺมสฺส นิปฺผชฺชนภาวํ ชานิตฺวา.
     [๑๙๔] ยาวชีวนฺติ ยาว ชีวิตํ วตฺตติ, ตาว วตฺถพฺพเมว. ๓-
     [๑๙๕] โส ปุคฺคโลติ ปทสฺส นานุพนฺธิตพฺโพติ อิมินา สมฺพนฺโธ.
อนาปุจฺฉาติ อิธ ปน ตํ ปุคฺคลํ อนาปุจฺฉา ปกฺกมิตพฺพนฺติ อตฺโถ.
     [๑๙๗] สงฺขาปีติ เอวํ สมณธมฺมสฺส อนิปฺผชฺชนภาวํ ญตฺวา โส ปุคฺคโล
นานุพนฺธิตพฺโพ, ตํ อาปุจฺฉา ปกฺกมิตพฺพํ.
@เชิงอรรถ:  ปาลิ. วนปตฺถสุตฺต....., ม.มู. ๑๒/๑๙๐/๑๖๐ สํสนฺเทตพฺพํ   ฉ.ม. ปริพนฺเธ
@ ก. วฏฺฐพฺพเมว



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๗ หน้าที่ ๓๙๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=7&page=397&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=7&A=10118&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=7&A=10118&modeTY=2&pagebreak=1#p397


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๙๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]