อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๗.

อนภิรติยา ปีฬิตํ ญตฺวา อุปาเยน ตสฺส ตํ อนภิรตึ วิโนเทสิ. โส โยนิโส
ปฏิสงฺขาย วิปสฺสนํ ปฏฺฐเปตฺวา นจิรสฺเสว อรหตฺตํ ปาปุณิ. เถโร ปุน
ทิวเส ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา เอวมาห "ยํ เม ภนฺเต ภควา ปาฏิโภโค
ปญฺจนฺนํ อจฺฉราสตานํ ปฏิลาภาย กกุฏปาทานํ, มุญฺจามหํ ภนฺเต ภควนฺตํ
เอตสฺมา ปฏิสฺสวา"ติ. ภควาปิ "ยเทว เต นนฺท อนุปาทาย อาสเวหิ จิตฺตํ
วิมุตฺตํ, ตทาหํ มุตฺโต เอตสฺมา ปฏิสฺสวา"ติ อาห. อถสฺส ภควา สวิเสสํ
อินฺทฺริเยสุ คุตฺตทฺวารตํ ญตฺวา ตํ คุณํ วิภาเวนฺโต "เอตทคฺคํ ภิกฺขเว มม
สาวกานํ ภิกฺขูนํ อินฺทฺริเยสุ คุตฺตทฺวารานํ ยทิทํ นนฺโท"ติ ๑- อินฺทฺริเยสุ
คุตฺตทฺวารภาเวน นํ เอตทคฺเค ฐเปสิ. เถโร หิ "อินฺทฺริยาสํวรํ นิสฺสาย อิมํ
วิปฺปการํ ปตฺโต, ตมหํ สุฏฺฐุ นิคฺคณฺหิสฺสามี"ติ อุสฺสาหชาโต พลวหิโรตฺตปฺโป
ตตฺถ จ กตาธิการตฺตา อินฺทฺริยสํวเร อุกฺกํสปารมึ อคมาสิ.
     [๒๗] เอวํ โส เอตทคฺคฏฺฐานํ ปตฺวา อตฺตโน ปุพฺพกมฺมํ สริตฺวา
โสมนสฺสปฺปตฺโต ปุพฺพจริตาปทานํ ๒- ปกาเสนฺโต ปทุมุตฺตรสฺส ภควโตติอาทิมาห.
วตฺถํ โขมํ มยา ทินฺนนฺติ โขมรฏฺเฐ ชาตํ วตฺถํ ภควติ จิตฺตปฺปสาเทน
คารวพหุมาเนน มยา ปรมสุขุมํ โขมวตฺถํ ทินฺนนฺติ อตฺโถ. สยมฺภุสฺสาติ
สยเมว ภูตสฺส ชาตสฺส อริยาย ชาติยา นิพฺพตฺตสฺส. มเหสิโนติ มหนฺเต
สีลสมาธิปญฺญาวิมุตฺติวิมุตฺติญาณทสฺสนกฺขนฺเธ เอสิ คเวสีติ มเหสิ, ตสฺส
มเหสิโน สยมฺภุสฺส จีวรตฺถาย โขมวตฺถํ มยา ทินฺนนฺติ สมฺพนฺโธ.
     [๒๘] ตมฺเม พุทฺโธ วิยากาสีติ เอตฺถ ตนฺติ สามฺยตฺเถ อุปโยควจนํ,
ตสฺส วตฺถทายกสฺส เม ทานผลํ วิเสเสน อกาสิ กเถสิ พุทฺโธติ อตฺโถ.
ชลชุตฺตมนามโกติ ปทุมุตฺตรนามโก. "ชลรุตฺตมนายโก"ติปิ ปาโฐ. ตสฺส
@เชิงอรรถ: ๑ องฺ. เอกก. ๒๐/๒๓๐/๒๕.      ๒ ก. พุทฺธจริตาปทานํ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๗.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=7&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=132&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=132&modeTY=2&pagebreak=1#p7