บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๔๙ ภาษาบาลี อักษรไทย อป.อ.๑ (วิสุทฺธ.๑) หน้าที่ ๓๔๕.
โลกสฺส ธมฺมราชา ธมฺเมน สเมน ราชา ทสปารมิตาธมฺมปริปูรเณน ราชภูตตฺตา "ธมฺมราชา"ติ ปวุจฺจติ กถียตีติ สมฺพนฺโธ. [๕๓๔] ติตฺถิเย นีหริตฺวานาติ ธมฺมราชภาเวน ปฏิปกฺขภูเต สกลติตฺถิเย นีหริตฺวา นิสฺเสเสน หริตฺวา นิพฺพิเสวนํ กตฺวา สเสนกํ มารญฺจาปิ เสนาย สห วสวตฺติมารมฺปิ นีหริตฺวา. ตมนฺธการํ วิธมิตฺวาติ ตมสงฺขาตํ โมหนฺธการํ วิธมิตฺวา วิทฺธํเสตฺวา. ธมฺมนครํ สตฺตตึสโพธิปกฺขิย- ธมฺมสงฺขาตํ, ขนฺธายตนธาตุปฏิจฺจสมุปฺปาทพลโพชฺฌงฺคคมฺภีรนยสมนฺตปฏฺาน- ธมฺมสงฺขาตํ วา นครํ อมาปยิ นิมฺมินิ ปติฏฺาเปสีติ อตฺโถ. [๕๓๕] สีลํ ปาการิกํ ๑- ตตฺถาติ ตสฺมึ ปติฏฺาปิเต ธมฺมนคเร จตุปาริสุทฺธิสีลํ ปาการํ. าณํ เต ทฺวารโกฏฺกนฺติ เต ตุยฺหํ สพฺพญฺุตญฺาณ- อาสยานุสยาณอนาคตํสาณอตีตํสาณาทิกเมว าณํ ทฺวารโกฏฺกนฺติ อตฺโถ. สทฺธา เต เอสิกา วีราติ ภนฺเต อสิถิลปรกฺกม เต ตุยฺหํ ทีปงฺกปาทมูลโต ปภุติ สพฺพญฺุตญฺาณการณา สทฺทหนสทฺธา อุสฺสาปิตอลงฺการอลงฺกตถมฺโภติ อตฺโถ. ทฺวารปาโล จ สํวโรติ เต ตุยฺหํ ฉทฺวาริกสํวโร รกฺขาวรณคุตฺติ ทฺวารปาโล ทฺวารรกฺขโกติ อตฺโถ. [๕๓๖] สติปฏฺานมฏฺฏาลนฺติ เต ตุยฺหํ จตุสติปฏฺานอฏฺฏาลมุณฺฑจฺฉทนํ ๒- ปญฺา เต จจฺจรํ มุเนติ ภนฺเต มุเน าณวนฺต เต ตุยฺหํ ปาฏิหาริยาทิอเนกวิธา ปญฺา ๓- จจฺจรํ มคฺคสโมธานํ นครวีถีติ อตฺโถ. อิทฺธิปาทญฺจ สิงฺฆาฏนฺติ ตุยฺหํ ฉนฺทวีริยจิตฺตวีมํสสงฺขาตา จตฺตาโร อิทฺธิปาทา สิงฺฆาฏํ จตุมคฺคสนฺธิ. ธมฺมวีถิ สุมาปิตนฺติ ๔- สตฺตตึสโพธิปกฺขิยธมฺมสงฺขาตาย วีถิยา สุฏฺุ มาปิตํ สชฺชิตํ, ตํ ธมฺมนครนฺติ อตฺโถ. [๕๓๗] สุตฺตนฺตํ อภิธมฺมญฺจาติ ตว ตุยฺหํ เอตฺถ ธมฺมนคเร สุตฺตนฺตํ อภิธมฺมํ วินยญฺจ เกวลํ สกลํ สุตฺตเคยฺยาทิกํ นวงฺคํ พุทฺธวจนํ ธมฺมสภา ธมฺมาธิกรณสาลาติ อตฺโถ. @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. ปาการกํ. ๒ สี., อิ....มณฺฑลจฺฉทนํ. ๓ สี. าณํ. ๔ ปาฬิ. สุมาปิตา.เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๙ หน้าที่ ๓๔๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=49&page=345&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=49&A=8621&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=49&A=8621&pagebreak=1#p345
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๔๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]