อรรถกถาเล่มที่ ๔๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
นิทฺ.อ.๒ (สทฺธมฺมปชฺ.)
หน้าที่ ๒๘.

                    ๕. โธตกมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา
      [๓๐] ปญฺจเม โธตกสุตฺเต:- วาจาภิกงฺขามีติ วาจํ อภิกงฺขามิ.
สิกฺเข นิพฺพานมตฺตโนติ อตฺตโน ราคาทีนํ นิพฺพานตฺถาย อธิสีลาทีนิ สิกฺเขยฺย.
นิทฺเทเส อปุพฺพํ นตฺถิ.
      [๓๑] อิโตติ มม มุขโต.
      นิทฺเทเส อาตปฺปนฺติ กิเลสตาปนํ. อุสฺสาหนฺติ อสงฺโกจํ. อุสฺโสฬฺหินฺติ
ทฬฺหวีริยํ. ๑- ถามนฺติ อสิถิลํ. ธิตินฺติ ธารณํ. วีริยํ กโรหีติ ปรกฺกมํ กโรหิ.
ฉนฺทํ ชเนหีติ รุจึ อุปฺปาเทหิ.
      [๓๒] เอวํ วุตฺเต อตฺตมโน โธตโก ภควนฺตํ อภิตฺถวมาโน
กถํกถาปโมกฺขํ ยาจนฺโต "ปสฺสามหนฺ"ติ คาถมาห. ตตฺถ ปสฺสามหํ
เทวมนุสฺสโลเกติ ปสฺสามิ อหํ  เทวมนุสฺสโลเก. ตนฺตํ นมสฺสามีติ ตํ เอวรูปํ
ตํ นมสฺสามิ. ปมุญฺจาติ ปโมเจหิ.
      นิทฺเทเส ปจฺเจกสมฺพุทฺธาติ ๒- ตนฺตํ อารมฺมณํ ปาฏิเยกฺกํ จตุสจฺจํ
สยเมว พุทฺธา ปฏิเวธปฺปตฺตาติ  ปจฺเจกสมฺพุทฺธา สีหสี โหติ อจฺฉมฺภิตฏฺเฐน
สีหานํ อติสีโห. นาคนาโคติ นิกฺกิเลสฏฺเฐน, มหนฺตฏฺเฐน วา นาคานํ
อตินาโค. คณิคณีติ คณวนฺตานํ อตีว คณวา. มุนิมุนีติ ญาณวนฺตานํ อตีว
ญาณวา. ราชราชาติ อุตฺตมราชา. มุญฺจ มนฺติ โมเจหิ มํ. ปมุญฺจ มนฺติ
นานาวิเธน มุญฺเจหิ มํ. โมเจหิ มนฺติ สิถิลํ กโรหิ มํ. ปโมเจหิ มนฺติ
อตีว สิถิลํ กโรหิ มํ. อุทฺธร มนฺติ มํ สํสารปงฺกา อุทฺธริตฺวา ถเล
ปติฏฺฐาเปหิ. สมุทฺธร มนฺติ สมฺมา อุทฺธริตฺวา ถเล ปติฏฺฐาเปหิ มํ.
วุฏฺฐาเปหีติ วิจิกิจฺฉาสลฺลโต อปเนตฺวา วิสุํ กรณวเสน อุฏฺฐาเปหิ.
      [๓๓] อถสฺส ภควา อตฺตาธีนเมว กถํกถาปโมกฺขํ โอฆตรณมุเขน
ทสฺเสนฺโต "นาหนฺ"ติ คาถมาห. ตตฺถ นาหํ สหิสฺสามีติ อหํ น สหิสฺสามิ
น สกฺโกมิ, น วายมิสฺามีติ วุตฺตํ โหติ. ปโมจนายาติ ปโมเจตุํ. กถํกถินฺติ
สกงฺขํ. ตเรสีติ ตเรยฺยาสิ.
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. พลววีริยํ         ๒ ฉ.ม. ปจฺเจกพุทฺธาติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๖ หน้าที่ ๒๘.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=46&page=28&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=46&A=680&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=46&A=680&modeTY=2&pagebreak=1#p28