อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย
วินย.อ. (สมนฺต.๓)
หน้าที่ ๓๒๔-๓๒๕.

หน้าที่ ๓๒๔.
มยํ พหุตรา ภวิสฺสามาติ เทฺว เทฺว สลากาโย คณฺหนฺติ ฯ วคฺคา
คณฺหนฺตีติ เทฺว ธมฺมวาทิโน เอกํ ธมฺมวาทิสลากํ คณฺหนฺติ
เอวํ ธมฺมวาทิโน น พหุตรา ภวิสฺสนฺตีติ มญฺญมานา ฯ น จ
ยถาทิฏฺฐิยา คณฺหนฺตีติ ธมฺมวาทิโน หุตฺวา พลวปกฺขํ ภวิสฺสามาติ
อธมฺมวาทิสลากํ คณฺหนฺติ ฯ ธมฺมิกสลากคาเหสุ อยเมวตฺโถ
ปริวตฺเตตฺวา เวทิตพฺโพ ฯ เอวํ สลากํ คเหตฺวา สเจ พหุตรา
ธมฺมวาทิโน โหนฺติ ยถา เต วทนฺติ เอวํ ตํ อธิกรณํ
วูปสเมตพฺพํ เอวํ เยภุยฺยสิกาย วูปสนฺตํ โหติ ฯ อยเมตฺถ
สงฺเขโป ฯ วิตฺถาโร ปน ปรโตปิ อาคมิสฺสติ ฯ
     {๒๐๗} อสุจีติ อสุจีหิ กายวจีกมฺเมหิ สมนฺนาคโต ฯ อลชฺชีติ
สญฺจิจฺจ อาปชฺชนาทินา อลชฺชิลกฺขเณน สมนฺนาคโต ฯ สานุวาโทติ
สอุปวาโท ฯ อิติ อิเมสญฺจ ติณฺณํ องฺคานํ วเสน ตีณิ กรณานิ
สงฺเฆน กรณํ ธมฺเมน สมคฺเคน กรณนฺติ อิมานิ จ เทฺวติ
ปญฺจ ตสฺส ปาปิยสิกากมฺมสฺส กรณานิ นาม โหนฺติ ฯ เสสเมตฺถ
ตชฺชนียาทีสุ วุตฺตนยเมว ฯ อยมฺปเนตฺถ วจนตฺโถ ฯ อิทญฺหิ
โย ปาปุสฺสนฺนตาย ปาปิโย ปุคฺคโล ตสฺส กตฺตพฺพโต ตสฺส
ปาปิยสิกากมฺมนฺติ วุจฺจติ ฯ
     {๒๑๒} กกฺขฬตาย วาฬตายาติ กกฺขฬภาวาย เจว วาฬภาวาย จ ฯ
เภทายาติ สงฺฆเภทาย ฯ สพฺเพเหว เอกชฺฌนฺติ กสฺสจิ ฉนฺทํ
อนาหริตฺวา คิลาเนปิ ตตฺเถว อาเนตฺวา เอกโต สนฺนิปติตพฺพํ ฯ
ติณวตฺถารเกน วูปสเมยฺยาติ เอตฺถ อิทํ กมฺมํ ติณวตฺถารกสทิสตฺตา
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๓๒๕.
ติณวตฺถารโกติ วุตฺตํ ฯ ยถา หิ คูถํ วา มุตฺตํ วา ฆฏิยมานํ
ทุคฺคนฺธตาย พาธติ ติเณหิ อวตฺถริตฺวา สุปฏิจฺฉาทิตสฺส ปนสฺส
โส คนฺโธ น พาธติ เอวเมว ยํ อธิกรณํ มูลานุมูลํ คนฺตฺวา
วูปสมิยมานํ กกฺขฬตาย วาฬตาย เภทาย สํวตฺตติ ตํ อิมินา
กมฺเมน วูปสนฺตํ คูถํ วิย ติณวตฺถารเกน ปฏิจฺฉนฺนํ สุวูปสนฺตํ
โหตีติ อิทํ กมฺมํ ติณวตฺถารกสทิสตฺตา ติณวตฺถารโกติ วุตฺตํ ฯ
     {๒๑๓} ถุลฺลวชฺชนฺติ ปาราชิกญฺเจว สงฺฆาทิเสสํ จ ฯ คิหิปฏิสํยุตฺตนฺติ คิหีนํ
หีเนน ขุํสนวมฺภนธมฺมิกปฏิสฺสเวสุ อาปนฺนํ อาปตฺตึ ฐเปตฺวา ฯ
     {๒๑๔} เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว เต ภิกฺขู ตาหิ อาปตฺตีหิ วุฏฺฐิตา โหนฺตีติ
เอวํ ติณวตฺถารกกมฺมวาจาย กตาย กมฺมวาจาปริโยสาเน ยตฺตกา
ตตฺถ สนฺนิปติตา อนฺตมโส สุตฺตาปิ สมาปนฺนาปิ อญฺญาวิหิตาปิ
สพฺเพ เต ภิกฺขู ยาว อุปสมฺปทมณฺฑลโต ปฏฺฐาย ถุลฺลวชฺชญฺจ
คิหิปฏิสํยุตฺตํ จ ฐเปตฺวา อวเสสา อาปตฺติโย อาปนฺนา สพฺพาหิ
ตาหิ อาปตฺตีหิ วุฏฺฐิตา โหนฺติ ฯ ทิฏฺฐาวิกมฺนนฺติ เย ปน
น เมตํ ขมตีติ อญฺญมญฺญํ ทิฏฺฐาวิกมฺมํ กโรนฺติ เตหิ วา
สทฺธึ อาปตฺตึ อาปชฺชิตฺวาปิ ตตฺถ อนาคตา อาคนฺตฺวา วา
ฉนฺทํ ทตฺวา ปริเวณาทีสุ นิสินฺนา เต ตาหิ อาปตฺตีหิ น วุฏฺฐิตา
โหนฺติ ฯ เตน วุตฺตํ ฐเปตฺวา ทิฏฺฐาวิกมฺมํ ฐเปตฺวา เย
น ตตฺถ โหนฺตีติ ฯ
     {๒๑๕} ภิกฺขุนีนํ อนูปขชฺชาติ ภิกฺขุนีนํ อนฺโต ปวิสิตฺวา ฯ
วิวาทาธิกรณาทีนํ วจนตฺโถ ทุฏฺฐโทสสํวณฺณนายํ วุตฺโตเยว ฯ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๓๒๔-๓๒๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=324&pages=2&modeTY=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=6642&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=6642&modeTY=2&pagebreak=1#p324