อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย
วินย.อ. (สมนฺต.๓)
หน้าที่ ๒๓๙-๒๔๐.

หน้าที่ ๒๓๙.
ทิฏฺมตฺตกมิตฺโต ฯ สมฺภตฺโตติ เอกสมฺโภโค ทฬฺหมิตฺโต ฯ
อาลปิโตติ มม สนฺตกํ ยํ อิจฺเฉยฺยาสิ ตํ คณฺเหยฺยาสีติ เอวํ
วุตฺโต ฯ เอเตสุ ตีสุ อญฺตเรน สทฺธึ ชีวติ คหิเต อตฺตมโน
โหตีติ อิเมหิ ตีหิ วิสฺสาโส รูหติ ฯ {๓๕๙} ปํสุกูลิกโตติ กตปํสุกูโล ฯ
ครุโก โหตีติ ชิณฺณชิณฺณฏฺาเน อคฺคฬาโรปเนน ครุโก โหติ ฯ
สุตฺตลูขํ กาตุนฺติ สุตฺเตเนว อคฺคฬํ กาตุนฺติ อตฺโถ ฯ วิกณฺโณติ
สุตฺตํ อจฺเฉตฺวา สิพฺพิตานํ เอโก สงฺฆาฏิกณฺโณ ทีโฆ โหติ ฯ
วิกณฺณํ อุทฺธริตุนฺติ ทีฆโกณํ ฉินฺทิตุํ ฯ โอกิริยนฺตีติ ฉินฺนโกณโต
คลติ ฯ อนุวาตํ ปริภณฺฑนฺติ อนุวาตญฺเจว ปริภณฺฑญฺจ ฯ
ปตฺตา ลุชฺชนฺตีติ มหนฺเตสุ ปตฺตมุเขสุ ทินฺนานิ สุตฺตานิ คลนฺติ
ตโต ปตฺตา ลุชฺชนฺติ ฯ อฏฺปทกํ กาตุนฺติ อฏฺปทกจฺฉนฺเทน
ปตฺตมุขํ สิพฺพิตุํ ฯ {๓๖๐} อนฺวาธิกํปิ อาโรเปตุนฺติ อาคนฺตุกปฏํ ทาตุํ ฯ
อิทํ ปน อปฺปโหนเก อาโรเปตพฺพํ สเจ ปโหติ อาคนฺตุกปฏํ
น วฏฺฏติ ฉินฺทิตพฺพเมว ฯ {๓๖๑} น ภิกฺขเว สทฺธาเทยฺยนฺติ เอตฺถ
เสสาตีนํ เทนฺโต วินิปาเตติเยว มาตาปิตโร ปน สเจ รชฺเช
ิตาปิ ปตฺเถนฺติ ทาตพฺพํ ฯ {๓๖๒} คิลาโนติ คิลานตาย คเหตฺวา
คนฺตุํ อสมตฺโถ ฯ วสฺสิกสงฺเกตนฺติ วสฺสิเก จตฺตาโร มาเส ฯ
นทีปารนฺติ นทิยา ปาเร ภตฺตํ ภุญฺชิตพฺพํ โหติ ฯ อคฺคฬคุตฺติวิหาโรติ
สพฺเพเสฺวว เจเตสุ คิลานวสฺสิกสงฺเกตนทีปารคมนอตฺถตกินภาเวสุ
อคฺคฬคุตฺติเยว ปมาณํ คุตฺเต เอว หิ วิหาเร นิกฺขิปิตฺวา พหิ
คนฺตุํ วฏฺฏติ น อคุตฺเต อรญฺกสฺส ปน วิหาโร น สุคุตฺโต
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๒๔๐.
โหติ เตน ภณฺฑุกฺขลิยํ ปกฺขิปิตฺวา ปาสาณสุสิรรุกฺขสุสิราทีสุ
สุปฏิจฺฉนฺเนสุ เปตฺวา คนฺตพฺพํ ฯ
     {๓๖๓} ตุยฺเหว ภิกฺขุ ตานิ จีวรานีติ อญฺตฺร คเหตฺวา หฏานิปิ
ตุยฺเหว น เตสํ อญฺโ โกจิ อิสฺสโรติ ฯ เอวญฺจ ปน
วตฺวา อนาคเตปิ นิกฺกุกฺกุจฺจา คณฺหิสฺสนฺตีติ ทสฺเสตุํ อิธ ปนาติ-
อาทิมาห ฯ ตสฺเสว ตานิ จีวรานิ ยาว กินสฺส อุพฺภารายาติ
สเจ คณปูรเก ภิกฺขู ลภิตฺวา กินํ อตฺถตํ โหติ ปญฺจ มาเส
โน เจ อตฺถตํ โหติ เอกํ จีวรมาสเมว ฯ ยํ ยํ สงฺฆสฺส
เทมาติ วา เทนฺติ สงฺฆํ อุทฺทิสฺส เทมาติ วา เทนฺติ วสฺสํ
วุตฺถสงฺฆสฺส เทมาติ วา เทนฺติ วสฺสาวาสิกํ เทมาติ วา เทนฺติ
สเจปิ มตกจีวรํ อวิภชิตฺวา ตํ วิหารํ ปวิสนฺติ สพฺพํ ตสฺเสว
ภิกฺขุโน โหติ ฯ ยํปิ โส วสฺสาวาสตฺถาย วุฑฺฒึ ปโยเชตฺวา
ปิตอุปนิกฺเขปโต วา ตตฺรุปฺปาทโต วา วสฺสาวาสิกํ คณฺหาติ
สพฺพํ สุคฺคหิตเมว โหติ ฯ อิทํ หิ เอตฺถ ลกฺขณํ เยน
เตนากาเรน สงฺฆสฺส อุปฺปนฺนวตฺถํ อตฺถตกินสฺส ปญฺจ มาเส
อนตฺถตกินสฺส เอกํ จีวรมาสํ ปาปุณาติ ฯ ยํ ปน อิทํ อิธ
วสฺสํ วุตฺถสงฺฆสฺส เทมาติ วา วสฺสาวาสิกํ เทมาติ วา วตฺวา
ทินฺนํ ตํ อนตฺถตกินสฺสาปิ ปญฺจ มาเส ปาปุณาติ ฯ ตโต ปรํ
อุปฺปนฺนํ วสฺสาวาสิกํ ปุจฺฉิตพฺพํ กึ อตีตวสฺเส อิทํ วสฺสาวาสิกํ
อุทาหุ อนาคตวสฺเสติ ฯ กสฺมา ฯ ปิฏฺิสมเย อุปฺปนฺนตฺตา ฯ
     อุตุกาลนฺติ วสฺสานโต อญฺ กาลํ ฯ ตานิ จีวรานิ อาทาย สาวตฺถึ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๓๙-๒๔๐.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=239&pages=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=4917&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=4917&pagebreak=1#p239