อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ ภาษาบาลี อักษรไทย
สุตฺต.อ.๒ (ปรมตฺถ.๒)
หน้าที่ ๔๔๒.

                         ๖. อุปสีวสุตฺตวณฺณนา
      [๑๐๗๖] เอโก อหนฺติ อุปสีวสุตฺตํ. ตตฺถ มหนฺตโมฆนฺติ มหนฺตํ
โอฆํ. อนิสฺสิโตติ ธมฺมํ วา ปุคฺคลํ วา อนิสฺสิโต. โน วิสหามีติ น สกฺโกมิ.
อารมฺมณนฺติ นิสฺสยํ. ยํ นิสฺสิโตติ ยํ ธมฺมํ วา ปุคฺคลํ วา นิสฺสิโต.
      [๑๐๗๗] อิทานิ ยสฺมา โส พฺราหฺมโณ อากิญฺจญฺายตนลาภี ตญฺจ
สนฺตมฺปิ นิสฺสยํ น ชานาติ, เตนสฺส ภควา ตญฺจ นิสฺสยํ อุตฺตริญฺจ
นิยฺยานปถํ ทสฺเสนฺโต "อากิญฺจญฺนฺ"ติ คาถมาห. ตตฺถ เปกฺขมาโนติ ตํ
อากิญฺจญฺายตนสมาปตฺตึ สโต สมาปชฺชิตฺวา วุฏฺหิตฺวา จ อนิจฺจาทิวเสน
ปสฺสมาโน. นตฺถีติ นิสฺสายาติ ตํ "นตฺถิ กิญฺจี"ติ ปวตฺตสมาปตฺตึ อารมฺมณํ
กตฺวา. ตรสฺสุ โอฆนฺติ ตโต ปภุติ ปวตฺตาย วิปสฺสนาย ยถานุรูปํ จตุพฺพิธมฺปิ
โอฆํ ตรสฺสุ. กถาหีติ กถํกถาหิ. ตณฺหกฺขยํ รตฺตมหาภิปสฺสาติ ๑- รตฺตินฺทิวํ
นิพฺพานํ วิภูตํ กตฺวา ปสฺส. เอเตนสฺส ทิฏฺธมฺมสุขวิหารํ ๒- กเถติ.
      [๑๐๗๘-๙] อิทานิ "กาเม ปหายา"ติ สุตฺวา วิกฺขมฺภนวเสน อตฺตนา
ปหีนกาเม สมฺปสฺสมาโน "สพฺเพสู"ติ คาถมาห. ตตฺถ หิตฺวา มญฺนฺติ อญฺ
ตโต เหฏฺา ฉพฺพิธมฺปิ สมาปตฺตึ หิตฺวา. สญฺาวิโมกฺเข ปรเมติ สตฺตสุ
สญฺาวิโมกฺเขสุ อุตฺตเม อากิญฺจญฺายตเน. ติฏฺเ นุ โส ตตฺถ อนานุยายีติ ๓-
โส ปุคฺคโล ตตฺถ อากิญฺจญฺายตนพฺรหฺมโลเก อธิคจฺฉมาโน ติฏฺเยฺย ๔- นูติ
ปุจฺฉติ. อถสฺส ภควา สฏฺิกปฺปสหสฺสมตฺตํเยว านํ อนุชานนฺโต ตติยคาถมาห.
      [๑๐๘๐] เอวํ ตสฺส ตตฺถ านํ สุตฺวา อิทานิสฺส สสฺสตุจฺเฉทภาวํ
ปุจฺฉนฺโต "ติฏฺเ เจ"ติ คาถมาห. ตตฺถ ปูคมฺปิ วสฺสานนฺติ อเนกสงฺขฺยมฺปิ
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. นตฺตมหาภิปสฺสาติ  ๒ ก. ทิฏฺธมฺมิก....  ๓ ก. อนานุวายีติ
@๔ ฉ.ม. อวิคจฺฉมาโน ติฏฺเยฺย, อิ. อวิคจฺฉมาโน ติฏฺเ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๔๔๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=442&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=9941&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=9941&pagebreak=1#p442