ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ ภาษาบาลี อักษรไทย สุตฺต.อ.๒ (ปรมตฺถ.๒)

หน้าที่ ๓๙๗.

      [๘๙๑] เอกํ หิ สจฺจนฺติ วิสฺสชฺชนคาถาย เอกํ สจฺจํ นิโรโธ มคฺโค
วา. ยสฺมึ ปชา โน วิวเท ปชานนฺติ ยมฺหิ สจฺเจ ปชานนฺโต ปชา โน
วิวเทยฺย. สยํ ถุนนฺตีติ อตฺตนา วทนฺติ.
      [๘๙๒] กสฺมา นูติ ปุจฺฉาคาถาย ปวาทิยาเสติ วาทิโน. อุทาหุ เต
ตกฺกมนุสฺสรนฺตีติ เต วาทิโน อุทาหุ อตฺตโน ตกฺกมตฺตํ อนุคจฺฉนฺติ.
      [๘๙๓] นเหวาติ วิสฺสชฺชนคาถาย อญฺญตฺร สญฺญาย นิจฺจานีติ ฐเปตฺวา
สญฺญามตฺเตน นิจฺจนฺติ คหิตคฺคหณานิ. ตกฺกญฺจ ทิฏฺฐีสุ ปกปฺปยิตฺวาติ อตฺตโน
มิจฺฉาสงฺกปฺปมตฺตํ ทิฏฺฐีสุ ชเนตฺวา. ยสฺมา ปน ทิฏฺฐีสุ วิตกฺกํ ชเนนฺตา
ทิฏฺฐิโยปิ ชเนนฺติ, ตสฺมา นิทฺเทเส ๑- วุตฺตํ "ทิฏฺฐิคตานิ ชเนนฺติ
สญฺชเนนฺตี"ติอาทิ.
      [๘๙๔-๕] อิทานิ เอวํ นานาสจฺเจสุ อสนฺเตสุ ตกฺกมตฺตมนุสฺสรนฺตานํ
ทิฏฺฐิคติกานํ วิปฺปฏิปตฺตึ ทสฺเสตุํ "ทิฏฺเฐ สุเตติอาทิกา คาถาโย อภาสิ. ตตฺถ
ทิฏฺเฐติ ทิฏฺฐํ, ทิฏฺฐสุทฺธินฺติ ๒- อธิปฺปาโย. เอส นโย สุตาทีสุ. เอเต จ
นิสฺสาย วิมานทสฺสีติ เอเต ทิฏฺฐิธมฺเม นิสฺสยิตฺวา สุทฺธิภาวสงฺขาตํ วิมานํ
อสมฺมานํ ปสฺสนฺโตปิ. วินิจฺฉเย ฐตฺวา ปหสฺสมาโน, พาโล ปโร อกฺกุสโลติ
จาหาติ เอวํ วิมานทสฺสีปิ ตสฺมึ ทิฏฺฐิวินิจฺฉเย ฐตฺวา ตุฏฺฐิชาโต หาสชาโต
หุตฺวา "ปโร หีโน จ อวิทฺวา จา"ติ เอวํ วทติเยว. เอวํ สนฺเต เยเนวาติ คาถา.
ตตฺถ สยมตฺตนาติ สยเมว อตฺตานํ. วิมาเนตีติ ครหติ. ตเทว ปาวาติ ตเทว วจนํ
ทิฏฺฐึ วทติ, ตํ วา ปุคฺคลํ.
      [๘๙๖] อติสารทิฏฺฐิยาติ คาถายตฺโถ:- โส เอวํ ตาย ลกฺขณาติสารินิยา
อติสารทิฏฺฐิยา สมตฺโต ปุณฺโณ อุทฺธุมาโต, เตน จ ทิฏฺฐิมาเนน สมตฺโต
@เชิงอรรถ:  ขุ.มหา. ๒๙/๕๖๒/๓๕๕ (สฺยา)   ก. ทิฏฺฐิสุทฺธีติ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๓๙๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=397&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=8927&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=8927&modeTY=2&pagebreak=1#p397


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๙๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]