อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๑๙๕.

อชฺฌตฺตจินฺตี น มโน พหิทฺธา นิจฺฉารเย สงฺคหิตตฺตภาโว. ตตฺถ ปิณฺฑนฺติ มิสฺสกภิกฺขา. สา ^๑- หิ ตโต ตโต สโมธาเนตฺวา สมฺปิณฺฑิตฏฺเฐน "ปิณฺโฑ"ติ วุจฺจติ. สมเยนาติ อนฺโตมชฺฌนฺติกกาเล. เอโก ปฏิกฺกมฺมาติ กายวิเวกํ สมฺปาเทนฺโต อทุติโย นิวตฺติตฺวา. อชฺฌตฺตจินฺตีติ ติลกฺขณํ อาโรเปตฺวา ขนฺธสนฺตานํ จินฺเตนฺโต. น มโน พหิทฺธา นิจฺฉารเยติ พหิทฺธา รูปาทีสุ ราคาทิวเสน ^๒- จิตฺตํ น นีหเรยฺย. ^๓- สงฺคหิตตฺตภาโวติ สุฏฺฐุ คหิตจิตฺโต. [๓๙๒] เอวํ วิหรนฺโต จ:- สเจปิ โส สลฺลเป สาวเกน อญฺเญน วา เกนจิ ภิกฺขุนา วา ธมฺมํ ปณีตํ ตมุทาหเรยฺย น เปสุณํ โนปิ ปรูปวาทํ. กึ วุตฺตํ โหติ? โส โยคาวจโร กิญฺจิเทว โสตุกามตาย อุปคเตน สาวเกน วา เกนจิ อญฺญติตฺถิยคหฏฺฐาทินา วา อิเธว ปพฺพชิเตน ภิกฺขุนา วา สทฺธึ สเจปิ สลฺลเป, อถ ยฺวายํ มคฺคผลาทิปฏิสํยุตฺโต ทสกถาวตฺถุเภโท วา อตปฺปกฏฺเฐน ปณีโต ธมฺโม, ตํ ธมฺมํ ปณีตํ อุทาหเรยฺย, อญฺญํ ปน ปิสุณวจนํ วา ปโรปวาทํ วา อปฺปมตฺตกมฺปิ น อุทาหเรยฺยาติ. [๓๙๓] อิทานิ ตสฺมึ ปรูปวาเท โทสํ ทสฺเสนฺโต อาห "วาทญฺหิ เอเก"ติ. ตสฺสตฺโถ:- อิเธกจฺเจ โมฆปุริสา ปรูปวาทสญฺหิตํ ^๔- นานปฺปการํ วิคฺคาหิกกถาเภทํ วาทํ ปฏิเสนิยนฺติ วิรุชฺฌนฺติ, ยุชฺฌิตุกามา หุตฺวา เสนาย ปฏิมุขํ คจฺฉนฺตา @เชิงอรรถ: ^๑ สี. มิสฺสกภตฺตํ ภิกฺขํ, ม. มิสฺสกภตฺตํ ภิกฺขาย ^๒ ฉ.ม. ราควเสน @^๓ ฉ.ม. น นีหเร ^๔ ก....สญฺญิตํ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๑๙๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=195&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=4380&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=4380&modeTY=2&pagebreak=1#p195