ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย อิติ.อ. (ปรมตฺถที.)

หน้าที่ ๓๓๗.

สมฺโมเหน อภิภูตา วิเสเสน สมฺมุฬฺหา นามาติ วุตฺตา. เอเต อคฺคี อชานนฺตาติ
"เอเต ราคคฺคิอาทโย อิธ เจว สมฺปราเย จ อนุทหนฺตี"ติ อชานนฺตา
ปริญฺญาภิสมยวเสน ปหานาภิสมยวเสน จ อปฺปฏิวิชฺฌนฺตา. สกฺกายาภิรตาติ
สกฺกาเย อุปาทานกฺขนฺธปญฺจเก ตณฺหาทิฏฺฐิมานนนฺทนาภิรตา. วฑฺฒยนฺตีติ
ปุนปฺปุนํ อุปฺปชฺชเนน วฑฺฒยนฺติ อาจินนฺติ. นิรยนฺติ อฏฺฐวิธํ มหานิรยํ,
โสฬสวิธํ อุสฺสทนิรยนฺติ สพฺพมฺปิ นิรยํ. ติรจฺฉานญฺจ โยนิโยติ ติรจฺฉานโยนิโย
จ. อสุรนฺติ อสุรกายํ เปตฺติวิสยญฺจ วฑฺฒยนฺตีติ สมฺพนฺโธ.
      เอตฺตาวตา ราคคฺคิอาทีนํ อิธ เจว สมฺปราเย จ อนุทหนภาวทสฺสนมุเขน
วฏฺฏํ ทสฺเสตฺวา อิทานิ เนสํ นิพฺพาปเนน วิวฏฺฏํ ทสฺเสตุํ "เย จ
รตฺตินฺทิวาติอาทิ วุตฺตํ. ตตฺถ ยุตฺตาติ ภาวนานุโยควเสน ยุตฺตา. กตฺถ?
สมฺมาสมฺพุทฺธสาสเน. เตน อญฺญสาสเน ราคคฺคิอาทีนํ นิพฺพาปนาภาวํ ทสฺเสติ. ตถา หิ
อนญฺญสาธารณํ เตสํ นิพฺพาปนวิธึ อสุภกมฺมฏฺฐานํ สงฺเขเปเนว ทสฺเสนฺโต:-
           "เต นิพฺพาเปนฺติ ราคคฺคึ    นิจฺจํ อสุภสญฺญิโน
            โทสคฺคึ ปน เมตฺตาย      นิพฺพาเปนฺติ นรุตฺตมา
            โมหคฺคึ ปน ปญฺญาย       ยายํ นิพฺเพธคามินี"ติ
อาห. ตตฺถ อสุภสญฺญิโนติ ทฺวตฺตึสาการวเสน เจว อุทฺธุมาตกาทิวเสน จ
อสุภภาวนานุโยเคน อสุภสญฺญิโน. เมตฺตายาติ "โส เมตฺตาสหคเตน เจตสา
เอกํ ทินํ ผริตฺวา วิหรตี"ติ ๑- วุตฺตาย เมตฺตาภาวนาย. เอตฺถ จ อสุภชฺฌานญฺจ
ปาทกํ กตฺวา นิพฺพตฺติตอนาคามิมคฺเคน ราคคฺคิโทสคฺคีนํ นิพฺพาปนํ
เวทิตพฺพํ. ปญฺญายาติ วิปสฺสนาปญฺญาสหิตาย มคฺคปญฺญาย. เตเนวาห
"ยายํ นิพฺเพธคามินี"ติ. สา หิ กิเลสกฺขนฺธํ วินิวิชฺฌนฺตี คจฺฉติ ปวตฺตตีติ
@เชิงอรรถ:  องฺ.ติก. ๒๐/๖๔/๑๗๘



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๓๓๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=27&page=337&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=27&A=7456&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=27&A=7456&modeTY=2&pagebreak=1#p337


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๓๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]