อรรถกถาเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย
อิติ.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๑๙๖.

             ปญฺจมี ถินมิทฺธนฺเต            ฉฏฺา ภีรู ปวุจฺจติ
             สตฺตมี วิจิกิจฺฉา เต           มกฺโข ถมฺโภ จ อฏฺโม.
             ลาโภ สิโลโก สกฺกาโร        มิจฺฉา ลทฺโธ จ โย ยโส
             โย จตฺตานํ สมุกฺกํเส          ปเร จ อวชานติ.
             เอสา นมุจิ เต เสนา         กณฺหสฺสาภิปฺปหาริณี
             น นํ อสูโร ชินาติ            เชตฺวา จ ลภเต สุขนฺ"ติ. ๑-
            "อชฺเชว กิจฺจมาตปฺปํ           โก ชญฺา มรณํ สุเว
             น หิ โน สงฺครนฺเตน          มหาเสเนน มจฺจุนา"ติ. ๒-
      ภวถ ชาติมรณสฺส ปารคาติ ชาติยา มรณสฺส จ ปารคามิโน
นิพฺพานคามิโน ภวถาติ.
                        นวมสุตฺตวณฺณนา นิฏฺิตา.
                         ---------------
                        ๑๐. ชาคริยสุตฺตวณฺณนา
      [๔๗] ทสเม ชาคโรติ ชาครโก วิคตนิทฺโท ชาคริยํ อนุยุตฺโต, รตฺตินฺทิวํ
กมฺมฏฺานมนสิกาเร ยุตฺตปฺปยุตฺโตติ อตฺโถ. วุตฺตเญฺหตํ:-
              "กถญฺจ ภิกฺขเว ภิกฺขุ ปุพฺพรตฺตาปรรตฺตํ
         ชาคริยานุโยคมนุยุตฺโต โหติ, อิธ ภิกฺขุ ทิวสํ จงฺกเมน นิสชฺชาย
         อาวรณีเยหิ ธมฺเมหิ จิตฺตํ ปริโสเธติ, รตฺติยา ปมํ ยามํ จงฺกเมน
         นิสชฺชาย อาวรณีเยหิ ธมฺเมหิ จิตฺตํ ปริโสเธติ, รตฺติยา มชฺฌิมํ
@เชิงอรรถ: ๑ ขุ.สุ. ๒๕/๔๓๙-๔๔๒/๔๑๖, ขุ.มหา. ๒๙/๑๓๔/๑๑๔ (สฺยา)
@๒ ม.อุ. ๑๔/๒๘๐/๒๕๐, ขุ.ชา. ๒๘/๑๒๑/๑๓๗ (สฺยา)


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๙๖.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=27&page=196&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=27&A=4325&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=27&A=4325&pagebreak=1#p196