ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย อิติ.อ. (ปรมตฺถที.)

หน้าที่ ๑๙๖.

             ปญฺจมี ถินมิทฺธนฺเต            ฉฏฺฐา ภีรู ปวุจฺจติ
             สตฺตมี วิจิกิจฺฉา เต           มกฺโข ถมฺโภ จ อฏฺฐโม.
             ลาโภ สิโลโก สกฺกาโร        มิจฺฉา ลทฺโธ จ โย ยโส
             โย จตฺตานํ สมุกฺกํเส          ปเร จ อวชานติ.
             เอสา นมุจิ เต เสนา         กณฺหสฺสาภิปฺปหาริณี
             น นํ อสูโร ชินาติ            เชตฺวา จ ลภเต สุขนฺ"ติ. ๑-
            "อชฺเชว กิจฺจมาตปฺปํ           โก ชญฺญา มรณํ สุเว
             น หิ โน สงฺครนฺเตน          มหาเสเนน มจฺจุนา"ติ. ๒-
      ภวถ ชาติมรณสฺส ปารคาติ ชาติยา มรณสฺส จ ปารคามิโน
นิพฺพานคามิโน ภวถาติ.
                        นวมสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         ---------------
                        ๑๐. ชาคริยสุตฺตวณฺณนา
      [๔๗] ทสเม ชาคโรติ ชาครโก วิคตนิทฺโท ชาคริยํ อนุยุตฺโต, รตฺตินฺทิวํ
กมฺมฏฺฐานมนสิกาเร ยุตฺตปฺปยุตฺโตติ อตฺโถ. วุตฺตเญฺหตํ:-
              "กถญฺจ ภิกฺขเว ภิกฺขุ ปุพฺพรตฺตาปรรตฺตํ
         ชาคริยานุโยคมนุยุตฺโต โหติ, อิธ ภิกฺขุ ทิวสํ จงฺกเมน นิสชฺชาย
         อาวรณีเยหิ ธมฺเมหิ จิตฺตํ ปริโสเธติ, รตฺติยา ปฐมํ ยามํ จงฺกเมน
         นิสชฺชาย อาวรณีเยหิ ธมฺเมหิ จิตฺตํ ปริโสเธติ, รตฺติยา มชฺฌิมํ
@เชิงอรรถ:  ขุ.สุ. ๒๕/๔๓๙-๔๔๒/๔๑๖, ขุ.มหา. ๒๙/๑๓๔/๑๑๔ (สฺยา)
@ ม.อุ. ๑๔/๒๘๐/๒๕๐, ขุ.ชา. ๒๘/๑๒๑/๑๓๗ (สฺยา)



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๙๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=27&page=196&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=27&A=4325&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=27&A=4325&modeTY=2&pagebreak=1#p196


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๙๖.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]