ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย อุ.อ. (ปรมตฺถที.)

หน้าที่ ๒๒๔.

จ ภวสฺส อภาโวเยว, ยสฺมึ ยสฺมิญฺจ ภเว ฐิตสฺส อยํ นโย ลพฺภติ, เตน
เตน ภเวน สพฺพภวโต วิมุตฺติ โหตีติ วทนฺติ, ตสฺมา "ภวสฺส วิปฺปโมกฺขมาหํสู"ติ
วุตฺตา, เยสญฺจ "เอตฺตกํ นาม กาลํ สํสริตฺวา พาลา จ ปณฺฑิตา
จ ปริโยสานภเว ฐตฺวา สํสารโต วิมุจฺจนฺตี"ติ ลทฺธิ, เตปิ ภเวน ภวสฺส
วิปฺปโมกฺขํ วทนฺติ นาม. วุตฺตเญฺหตํ:-
           "จุลฺลาสีติ ๑- มหากปฺปิโน สตสหสฺสานิ ยานิ พาเล จ
        ปณฺฑิเต จ สนฺธาวิตฺวา สํสริตฺวา ทุกฺขสฺสนฺตํ กริสฺสนฺตี"ติ. ๒-
      อถ วา ภเวนาติ ภวทิฏฺฐิยา. ภวติ สสฺสตํ ติฏฺฐตีติ ปวตฺตนโต สสฺสตทิฏฺฐิ
ภวทิฏฺฐีติ วุจฺจติ. ภวทิฏฺฐิ เอเวตฺถ อุตฺตรปทโลปวเสน ๓- ภวตณฺหาติอาทีสุ
วิย ภโวติ วุตฺตา. ภวทิฏฺฐิวเสน จ เอกจฺเจ ภววิเสสํเยว กิเลสานํ วูปสนฺตวุตฺติยา
อายุโน จ ทีฆาวาสตาย ๔- นิจฺจาทิสภาวํ ภววิโมกฺขํ มญฺญนฺติ, เสยฺยถาปิ พโก
พฺรหฺมา "อิทํ นิจฺจํ, อิทํ ธุวํ, อิทํ สสฺสตํ, อิทํ อวิปริณามธมฺมนฺ"ติ ๕-
อโวจ. เตสเมว วิปรีตคฺคาหีนํ อนิสฺสรเณ นิสฺสรณทิฏฺฐีนํ กุโต ภววิโมกฺโข.
เตนาห ภควา "สพฺเพ เต `อวิปฺปมุตฺตา ภวสฺมา'ติ วทามี"ติ.
    วิภเวนาติ อุจฺเฉเทน. ภวสฺส นิสฺสรณมาหํสูติ สพฺพภวโต นิคฺคมนํ
นิกฺขนฺตึ สํสารสุทฺธึ วทึสุ. เต หิ "ภเวน ภวสฺส วิปฺปโมกฺโข"ติ วทนฺตานํ
วาทํ อนนุชานนฺตา ภวูปจฺเฉเทน นิสฺสรณํ ปฏิชานึสุ. วิภเวนาติ วา
อุจฺเฉททิฏฺฐิยา. วิภวติ วินสฺสติ อุจฺฉิชฺชติ อตฺตา  จ โลโก จาติ ปวตฺตนโต
อุจฺเฉททิฏฺฐิ วุตฺตนเยน "วิภโว"ติ วุจฺจติ. อุจฺเฉททิฏฺฐิวเสน หิ สตฺตา
@เชิงอรรถ:  ก. จูฬาสีติ   ที.สี. ๙/๑๖๘/๕๔
@ ฉ.ม.... โลเปน   สี.,ม. ทีฆตมตาย
@ ม.มู. ๑๒/๕๐๑/๔๔๒



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๒๒๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=224&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=5020&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=5020&modeTY=2&pagebreak=1#p224


จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๒๔.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]