อรรถกถาเล่มที่ ๒๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
ธ.อ.๗ มล-นาควคฺค
หน้าที่ ๑๓๙-๑๔๐.

หน้าที่ ๑๓๙.
              ๒. หตฺถาจริยปุพฺพกภิกฺขุวตฺถุ. (๒๓๒)
      "น หิ เอเตหีติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต
เอกํ หตฺถาจริยปุพฺพกํ ภิกฺขุํ อารพฺภ กเถสิ.
      โส กิร เอกทิวสํ อจิรวตีนทีตีเร หตฺถิทมกํ "เอกํ หตฺถึ
ทเมสฺสามีติ อตฺตนา ๑- อิจฺฉิตการณํ สิกฺขาเปตุํ อสกฺโกนฺตํ ทิสฺวา,
สมีเป ฐิเต ภิกฺขู อามนฺเตตฺวา อาห "อาวุโส สเจ อยํ หตฺถาจริโย
อิมํ หตฺถึ อสุกฏฺฐาเน นาม วิชฺเฌยฺย, ขิปฺปเมว อิมํ การณํ
สิกฺขาเปยฺยาติ. โส ตสฺส กถํ สุตฺวา ตถา กตฺวา ตํ หตฺถึ สุทนฺตํ
ทเมสิ. เต ภิกฺขู ตํ ปวตฺตึ สตฺถุ อาโรเจสุํ. สตฺถา ตํ ภิกฺขุํ
ปกฺโกสาเปตฺวา "สจฺจํ กิร ตยา เอวํ วุตฺตนฺติ ปุจฺฉิตฺวา, "สจฺจํ ภนฺเตติ
วุตฺเต, ตํ วิครหิตฺวา "กินฺเต โมฆปุริส หตฺถิยาเนน วา อญฺเญน วา
ทนฺเตน, น หิ เอเตหิ ยาเนหิ อคตปุพฺพํ ฐานํ คนฺตุํ สมตฺโถ นาม
อตฺถิ, อตฺตนา ปน สุทนฺเตน สกฺกา อคตปุพฺพํ ฐานํ คนฺตุํ; ตสฺมา
อตฺตานเมว ทเมหิ, กินฺเต เอเตสํ ทมเนนาติ วตฺวา อิมํ คาถมาห
       "น หิ เอเตหิ ยาเนหิ     คจฺเฉยฺย อคตํ ทิสํ,
        ยถาตฺตนา สุทนฺเตน      ทนฺโต ทนฺเตน คจฺฉตีติ.
      ตสฺสตฺโถ: ยานิ เอตานิ หตฺถิยานาทีนิ ยานานิ, น หิ เอเตหิ
ยาเนหิ โกจิ ปุคฺคโล สุปินนฺเตนาปิ อคตปุพฺพตฺตา อคตนฺติ
สงฺขาตํ นิพฺพานทิสํ คจฺเฉยฺย, ยถา ปุพฺพภาเค อินฺทฺริยทมเนน
@เชิงอรรถ: ๑. สี. ยุ. อตฺตโน.
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๑๔๐.
ทนฺเตน อปรภาเค อริยมคฺคภาวนาย สุทนฺเตน อตฺตนา ทนฺโต
นิพฺพิเสวโน สปฺปญฺโญ ปุคฺคโล ตํ อคตปุพฺพํ ทิสํ คจฺฉติ ทนฺตภูมึ
ปาปุณาติ; ตสฺมา อตฺตทมนเมว เต ๑- วรนฺติ.
      เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสูติ.
                  หตฺถาจริยปุพฺพกภิกฺขุวตฺถุ.
                        -------
            ๓. ปริชิณฺณพฺราหฺมณปุตฺตวตฺถุ. ๒- (๒๓๓)
      "ธนปาลโกติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา สาวตฺถิยํ วิหรนฺโต
อญฺญตรสฺส ปริชิณฺณพฺราหฺมณสฺส ปุตฺเต อารพฺภ กเถสิ.
      สาวตฺถิยํ กิเรโก พฺราหฺมโณ อฏฺฐสตสหสฺสวิภโว วยปฺปตฺตานํ
จตุนฺนํ ปุตฺตานํ อาวาหํ กตฺวา จตฺตาริ สตสหสฺสานิ อทาสิ. อถสฺส
พฺราหฺมณิยา กาลกตาย ปุตฺตา สมฺมนฺตยึสุ "สเจ อยํ อญฺญํ
พฺราหฺมณึ อาเนสฺสติ, ตสฺสา กุจฺฉิยํ นิพฺพตฺตานํ วเสน กุลํ
ภิชฺชิสฺสติ; หนฺท นํ มยํ สงฺคณฺหามาติ. เต ตํ ปณีเตหิ
ฆาสจฺฉาทนาทีหิ อุปฏฺฐหนฺตา หตฺถปาทานํ สมฺพาหนาทีนิ กโรนฺตา
อุปฏฺฐหิตฺวา เอกทิวสมสฺส ทิวา นิทฺทายิตฺวา วุฏฺฐิตสฺส หตฺถปาเท
สมฺพาหมานา ปาฏิเยกฺกํ ฆราวาเส อาทีนวํ วตฺวา "มยํ ตุมฺเห
อิมินา นีหาเรน ยาวชีวํ อุปฏฺฐหิสฺสาม, เสสธนํปิ โน เทถาติ
ยาจึสุ. พฺราหฺมโณ ปุน เอเกกสฺส สตสหสฺสํ ทตฺวา อตฺตโน
@เชิงอรรถ: ๑. ม. ตโต. ยุ. เตสํ. ๒. ยุ. อญฺญตรพฺราหฺมณสฺส ปุตฺตานํ วตฺถุ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๑๓๙-๑๔๐.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=24&page=139&pages=2&modeTY=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=24&A=2774&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=24&A=2774&modeTY=2&pagebreak=1#p139