อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
วินย.อ. (สมนฺต.๒)
หน้าที่ ๓๘๒-๓๘๓.

หน้าที่ ๓๘๒.
ยถาสุขํ อาหราเปตพฺพโต ตสฺมา พฺยญฺชนํ อนาทิยิตฺวา อตฺถเมว
ทสฺเสตุํ คิหิสมารมฺโภ นาม าตกา วา โหนฺติ ปวาริตา วาติ
วุตฺตํ ฯ {๑๙๕} ปกติปฏิยตฺตนฺติ ปกติยา ตสฺเสว ภิกฺขุโน อตฺถาย
ปฏิยาทิตํ โหติ เถรสฺส ทสฺสามาติ ฯ มหาปจฺจริยํ ปน ตสฺส
อญฺสฺสาติ อวตฺวา ภิกฺขูนํ ทสฺสามาติ ปฏิยตฺตํ โหตีติ อวิเสเสน
วุตฺตํ ฯ {๑๙๗} ปญฺจ โภชนานิ เปตฺวา สพฺพตฺถ อนาปตฺตีติ ยาคุขชฺชกผลาผเล
สพฺพตฺถ ภิกฺขุนีปริปาจิเตปิ อนาปตฺติ ฯ เสสํ อุตฺตานเมว ฯ
ปมปาราชิกสมุฏฺานํ กายจิตฺตโต สมุฏฺาติ กิริยา สญฺาวิโมกฺขํ
สจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ
                  ปริปาจนสิกฺขาปทํ นวมํ ฯ
     {๑๙๘} ทสมสิกฺขาปเท ฯ สพฺโพ ปาลิอตฺโถ จ วินิจฺฉโย จ
ทุติยอนิยเต วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺโพ ฯ อิทํ หิ สิกฺขาปทํ
ทุติยานิยเตน จ อุปริ อุปนนฺทสฺส จตุตฺถสิกฺขาปเทน จ สทฺธึ
เอกปริจฺเฉทํ ฯ อตฺถุปฺปตฺติวเสน ปน วิสุํ ปญฺตฺตนฺติ ฯ
                  รโหนิสชฺชสิกฺขาปทํ ทสมํ ฯ
     สมตฺโต วณฺณนากฺกเมน ภิกฺขุนีวคฺโค ตติโย ฯ
     {๒๐๓} โภชนวคฺคสฺส ปมสิกฺขาปเท ฯ อาวสถปิณฺโฑติ อาวสเถ
ปิณฺโฑ ฯ สมนฺตา ปริกฺขิตฺตํ อทฺธิกคิลานคพฺภินีปพฺพชิตานํ ยถานุรูปํ
ปญฺตฺตมญฺจปี อเนกคพฺภปฺปมุขปริจฺเฉทํ อาวสถํ กตฺวา ตตฺถ
ปุญฺกามตาย ปิณฺโฑ ปญฺตฺโต โหติ ฯ ยาคุภตฺตเภสชฺชาทิ
สพฺพํ เตสํ เตสํ ทานตฺถาย ปิตํ โหตีติ อตฺโถ ฯ ภิยฺโยปีติ
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๓๘๓.
เสฺวปิ ฯ อปสกฺกนฺตีติ อปคจฺฉนฺติ ฯ มนุสฺสา อุชฺฌายนฺตีติ
ติตฺถิเย อปสฺสนฺตา ติตฺถิยา กุหึ คตาติ ปุจฺฉิตฺวา อิเม ปสฺสิตฺวา
ปกฺกนฺตาติ สุตฺวา อุชฺฌายนฺติ ฯ กุกฺกุจฺจายนฺโตติ กุกฺกุจฺจํ
กโรนฺโต อกปฺปิยสญฺ อุปฺปาเทนฺโตติ อตฺโถ ฯ {๒๐๖} สกฺโกติ ตมฺหา
อาวสถา ปกฺกมิตุนฺติ อฑฺฒโยชนํ วา โยชนํ วา คนฺตุํ สกฺโกติ ฯ
น สกฺโกตีติ เอตฺตกเมว น สกฺโกติ ฯ อนุทฺทิสฺสาติ อิเมสํเยว
วา เอตฺตกานํเยว วาติ เอวํ ปาสณฺฑํ อนุทฺทิสิตฺวา สพฺเพสํ
ปญฺตฺโต โหติ ฯ ยาวทตฺโถติ โภชนํปิ เอตฺตกนฺติ อปริจฺฉินฺทิตฺวา
ยาวทตฺโถ ปญฺตฺโต โหติ ฯ สกึ ภุญฺชิตพฺพนฺติ เอกทิวสํ
ภุญฺชิตพฺพํ ฯ ทุติยทิวสโต ปฏฺาย ปฏิคฺคหเณ ทุกฺกฏํ อชฺโฌหาเร
อชฺโฌหาเร ปาจิตฺติยํ ฯ อยํ ปเนตฺถ วินิจฺฉโย ฯ เอกกุเลน วา
นานากุเลหิ วา เอกโต หุตฺวา เอกสฺมึ วา าเน นานาาเนสุ
วา อชฺช เอกสฺมึ เสฺว เอกสฺมินฺติ เอวํ อนิยตฏฺาเน วา ปญฺตฺตํ
เอกสฺมึ าเน เอกทิวสํ ภุญฺชิตฺวา ทุติยทิวเส ตสฺมึ วา าเน
อญฺสฺมึ วา ภุญฺชิตุํ น วฏฺฏติ ฯ นานากุเลหิ ปน นานาาเนสุ
ปญฺตฺตํ เอกสฺมึ าเน เอกทิวสํ ภุญฺชิตฺวา ทุติยทิวเส
อญฺตฺถ ภุญฺชิตุํ วฏฺฏติ ฯ ปฏิปาฏึ ปน เขเปตฺวา ปุน อาทิโต
ปฏฺาย ภุญฺชิตุํ น วฏฺฏตีติ มหาปจฺจริยํ วุตฺตํ ฯ เอกปูคนานาปูค-
เอกคามนานาคาเมสุปิ เอเสว นโย ฯ โยปิ เอกกุลสฺส วา
นานากุลานํ วา เอกโต ปญฺตฺโต ตณฺฑุลาทีนํ อภาเวน
อนฺตรนฺตรา ฉิชฺชติ โสปิ น ภุญฺชิตพฺโพ ฯ สเจ ปน น สกฺโกม


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๘๒-๓๘๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=382&pages=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=8051&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=8051&pagebreak=1#p382