อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
วินย.อ. (สมนฺต.๒)
หน้าที่ ๓๒๙-๓๓๐.

หน้าที่ ๓๒๙.
โหติ โส จ ภิกฺขุ ตสฺมึ ธมฺมกมฺมสญฺี อญฺวาทกญฺจ
วิเหสกญฺจ กโรติ อถสฺส ตสฺมึ อญฺวาทเก จ วิเหสเก จ
อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ อิมินา นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ
     {๑๐๒} อชานนฺโต ปุจฺฉตีติ อาปตฺตึ อาปนฺนภาวํ อชานนฺโตเยว กึ ตุมฺเห
ภณถ อหํ น ชานามีติ ปุจฺฉติ ฯ คิลาโน น กเถตีติ มุเข
ตาทิโส พฺยาธิ โหติ เยน กเถตุํ น สกฺโกติ ฯ สงฺฆสฺส
ภณฺฑนํ วาติ อาทีสุ สงฺฆมชฺเฌ กถิเต ตปฺปจฺจยา สงฺฆสฺส ภณฺฑนํ
วา ฯเปฯ วิวาโท วา ภวิสฺสติ โส มา อโหสีติ มญฺมาโน
น กเถตีติ อิมินา นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ เสสํ อุตฺตานเมวาติ ฯ
ติสมุฏฺานํ กายจิตฺตโต วาจาจิตฺตโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺาติ
สิยา กิริยา สิยา อกิริยา อญฺเนญฺ ปฏิจรนฺตสฺส หิ กิริยา
โหติ ตุณฺหีภาเวน วิเหเสนฺตสฺส อกิริยา สญฺาวิโมกฺขํ สจิตฺตกํ
โลกวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ อกุสลจิตฺตํ ทุกฺขเวทนนฺติ ฯ
                  อญฺวาทสิกฺขาปทํ ทุติยํ ฯ
     {๑๐๓} ตติยสิกฺขาปเท ฯ ทพฺพํ มลฺลปุตฺตํ ภิกฺขู อุชฺฌาเปนฺตีติ
ฉนฺทาย ทพฺโพ มลฺลปุตฺโตติ อาทีนิ วทนฺตา ตํ อายสฺมนฺตํ เตหิ
ภิกฺขูหิ อวชานาเปนฺติ อวญฺาย โอโลกาเปนฺติ ลามกโต วา
จินฺตาเปนฺตีติ อตฺโถ ฯ ลกฺขณํ ปเนตฺถ สทฺทสตฺถานุสาเรน
เวทิตพฺพํ ฯ โอชฺฌาเปนฺตีติปิ ปาโ ฯ อยเมว อตฺโถ ฯ ฉนฺทายาติ
ฉนฺเทน ปกฺขปาเตน ฯ เตน อตฺตโน สนฺทิฏฺสมฺภตฺตานํ ปณีตานิ
ปญฺาเปตีติ อธิปฺปาโย ฯ ขิยฺยนฺตีติ ฉนฺทาย ทพฺโพ มลฺลปุตฺโตติ
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๓๓๐.
อาทีนิ วทนฺตา ปกาเสนฺติ ฯ {๑๐๕} อุชฺฌาปนเก ขิยฺยนเก ปาจิตฺติยนฺติ
เอตฺถ เยน วจเนน อุชฺฌาเปนฺติ ตํ อุชฺฌาปนกํ ฯ เยน
จ ขิยฺยนฺติ ตํ ขียนกํ ฯ ตสฺมึ อุชฺฌาปนเก ขียนเก ฯ ปาจิตฺติยนฺติ
วตฺถุทฺวเย ปาจิตฺติยทฺวยํ วุตฺตํ ฯ {๑๐๖} อุชฺฌาปนกํ นาม อุปสมฺปนฺนํ
สงฺเฆน สมฺมตํ เสนาสนปญฺาปกํ วา ฯเปฯ อปฺปมตฺตกวิสฺสชฺชกํ
วาติ เอเตสํ ปทานํ มงฺกุกตฺตุกาโมติ อิมินา สมฺพนฺโธ ฯ
อวณฺณํ กตฺตุกาโม อยสํ กตฺตุกาโมติ อิเมสํ ปทานํ วเสน
อุปสมฺปนฺนนฺติ อาทีสุ อุปสมฺปนฺนสฺสาติ เอวํ วิภตฺติปริณาโม
กาตพฺโพ ฯ อุชฺฌาเปติ วา ขิยฺยติ วา อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ
เอตฺถ ปน ยสฺมา ขียนกํ นามาติ เอวํ มาติกาปทํ อุทฺธริตฺวาปิ
อุชฺฌาปนกํ นามาติ อิมสฺส ปทสฺส วุตฺตวิภงฺโคเยว วตฺตพฺโพ โหติ
อญฺวาทกสิกฺขาปเท วิย อญฺโ วิเสโส นตฺถิ ตสฺมา ตํ วิสุํ
อนุทฺธริตฺวา อวิภชิตฺวาปิ นิคมนเมว เอกโต กตนฺติ เวทิตพฺพํ ฯ
ธมฺมกมฺเม ธมฺมกมฺมสญฺีติ อาทีสุ ยํ ตสฺส อุปสมฺปนฺนสฺส
สมฺมติกมฺมํ กตํ ตญฺเจ ธมฺมกมฺมํ โหติ โส จ ภิกฺขุ ตสฺมึ
ธมฺมกมฺมสญฺี อุชฺฌาปนกญฺจ ขียนกญฺจ กโรติ อถสฺส ตสฺมึ
อุชฺฌาปนเก จ ขียนเก จ อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ อิมินา นเยน
อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ อนุปสมฺปนฺนํ อุชฺฌาเปติ วา ขิยฺยติ วาติ
เอตฺถ อุปสมฺปนฺนํ สงฺเฆน สมฺมตํ อญฺ อนุปสมฺปนฺนํ อุชฺฌาเปติ
วา อวชานาเปติ ตสฺส วา นํ สนฺติเก ขิยฺยตีติ อตฺโถ ฯ
อุปสมฺปนฺนํ สงฺเฆน อสมฺมตนฺติ กมฺมวาจาย อสมฺมตํ ฯ เกวลํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๒๙-๓๓๐.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=329&pages=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=6928&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=6928&pagebreak=1#p329