บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒) หน้าที่ ๒๗๗.
อนจฺเจกจีวเรติ อจฺเจกจีวรสทิเส อญฺสฺมึ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวาติ จ กินสมุฏฺานํ อกิริยา โนสญฺาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ อจฺเจกจีวรสิกฺขาปทํ ฯ {๖๕๒} เตน สมเยนาติ สาสงฺกสิกฺขาปทํ ฯ ตตฺถ วุฏฺวสฺสา อารญฺเกสูติ เต ปุพฺเพปิ อรญฺเเยว วิหรึสุ ฯ ทุพฺพลจีวรตฺตา ปน ปจฺจยวเสน คามนฺตเสนาสเน วสฺสํ วสิตฺวา นิฏฺิตจีวรา หุตฺวา อิทานิ นิปฺปลิโพธา สมณธมฺมํ กริสฺสามาติ อารญฺเกสุ เสนาสเนสุ วิหรนฺติ ฯ กตฺติกโจรกาติ กตฺติกมาเส โจรา ฯ ปริปาเตนฺตีติ อุปทฺทวนฺติ ตตฺถ ตตฺถ อาธาวิตฺวา อุตฺตาเสนฺติ ปลาเปนฺติ ฯ อนฺตรฆเร นิกฺขิปิตุนฺติ อนฺโตคาเม นิกฺขิปิตุํ ฯ ภควา ยสฺมา ปจฺจยา นาม ธมฺเมน สเมน ทุลฺลภา สลฺเลขวา หิ ภิกฺขุ มาตรํปิ วิญฺาเปตุํ น สกฺโกติ ตสฺมา จีวรคุตฺตตฺถํ อนฺตรฆเร นิกฺขิปิตุํ อนุชานาติ ฯ ภิกฺขูนํ ปน อนุรูปตฺตา อรญฺวาสํ น ปฏิกฺขิปิ ฯ {๖๕๓} อุปวสฺสํ โข ปนาติ เอตฺถ อุปวสฺสนฺติ อุปวสฺส ฯ อุปวสิตฺวาติ วุตฺตํ โหติ ฯ อุปสมฺปชฺชนฺติ อาทีสุ วิย หิ เอตฺถ อนุนาสิโก ทฏฺพฺโพ ฯ วสฺสํ อุปคนฺตฺวา วสิตฺวา จาติ อตฺโถ ฯ อิมสฺส จ ตถารูเปสุ ภิกฺขุ เสนาสเนสุ วิหรนฺโตติ อิมินา สมฺพนฺโธ ฯ กึ วุตฺตํ โหติ ฯ วสฺสํ อุปคนฺตฺวา วสิตฺวา จ ตโต ปรํ ปจฺฉิมกตฺติกปุณฺณมปริโยสานกาลํ ยานิ โข ปน ตานิ อารญฺกานิ เสนาสนานิ สาสงฺกสมฺมตานิ สปฏิภยานิเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๒๗๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=277&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=5825&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=5825&pagebreak=1#p277
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๗๗.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]