อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๔๒.

อนฺเตวาสิเกหิ วุตฺโต ยสฺสา วีถิยา กุลทูสกกมฺมํ กตํ ตโต วาริตนฺติ อาห ฯ ตโต วีถิปิ มหตี นครปฺปมาณาว โหตีติ วุตฺโต ยสฺสา ฆรปฏิปาฏิยาติ อาห ฯ ฆรปฏิปาฏิปิ วีถิปฺปมาณาว โหตีติ วุตฺโต อิโตจีโตจ สตฺต ฆรานิ วาริตานีติ อาห ฯ ตํ ปน สพฺพํ เถรสฺส มโนรถมตฺตเมว ฯ สเจปิ วิหาโร ติโยชนปรโม โหติ ทฺวาทสโยชนปรมญฺจ นครํ เนว วิหาเร วสิตุํ ลพฺภติ น นคเร จริตุนฺติ ฯ {๔๓๕} เต สงฺเฆน ปพฺพาชนียกมฺมกตาติ กถํ สงฺโฆ เตสํ กมฺมํ อกาสิ ฯ น คนฺตฺวาว อชฺโฌตฺถริตฺวา อกาสิ อถโข กุเลหิ นิมนฺเตตฺวา นิมนฺเตตฺวา สงฺฆภตฺเตสุ กริยมาเนสุ ตสฺมึ ตสฺมึ ฐาเน เถรา สมณปฏิปทํ กเถตฺวา อยํ สมโณ อยํ อสฺสมโณติ มนุสฺเส สญฺญาเปตฺวา เอกํ เทฺว ภิกฺขู สีมํ ปเวเสตฺวา เอเตเนว อุปาเยน สพฺเพสมฺปิ ปพฺพาชนียกมฺมํ อกํสูติ ฯ เอวํ ปพฺพาชนียกมฺมกตสฺส จ อฏฺฐารส วตฺตานิ ปูเรตฺวา ยาจนฺตสฺส กมฺมํ ปฏิปฺปสฺสมฺภิตพฺพํ ฯ ปฏิปฺปสฺสทฺธกมฺเมนาปิ จ เตน เยสุ กุเลสุ ปุพฺเพ กุลทูสกกมฺมํ กตํ ตโต ปจฺจยา น คเหตพฺพา ฯ อาสวกฺขยปฺปตฺเตนาปิ น คเหตพฺพา อกปฺปิยาว โหนฺติ ฯ กสฺมา น คณฺหาถาติ ปุจฺฉิเตน ปุพฺเพ เอวํ กตตฺตาติ วุตฺเต สเจ วทนฺติ น มยํ เตน การเณน เทม อิทานิ สีลวนฺตตาย เทมาติ คเหตพฺพา ฯ ปกติยา ทานฏฺฐาเนเยว กุลทูสกกมฺมํ กตํ โหติ ตโต ปกติทานเมว คเหตุํ วฏฺฏติ ฯ ยํ วฑฺเฒตฺวา เทนฺติ ตํ น วฏฺฏติ ฯ น สมฺมา วตฺตนฺตีติ เต ปน อสฺสชิปุนพฺพสุกา อฏฺฐารสสุ วตฺเตสุ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๔๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=142&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=2984&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=2984&modeTY=2&pagebreak=1#p142