อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๒๒.

คเหตฺวาปิ สงฺฆมชฺฌํ อากฑฺฒิตฺวา ปุนปิ มา อายสฺมาติ อาทินา นเยน ติกฺขตฺตุํ วตฺตพฺโพ ฯ ยาวตติยํ สมนุภาสิตพฺโพติ ยาวตติยํ สมนุภาสนํ ตาว สมนุภาสิตพฺโพ ฯ ตีหิ สมนุภาสนกมฺมวาจาหิ กมฺมํ กาตพฺพนฺติ วุตฺตํ โหติ ฯ ปทภาชเน ปนสฺส อตฺถเมว คเหตฺวา สมนุภาสนวิธึ ทสฺเสตุํ โส ภิกฺขุ สมนุภาสิตพฺโพ เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว สมนุภาสิตพฺโพติ อาทิ วุตฺตํ ฯ {๔๑๔} ตตฺถ ตฺติยา ทุกฺกฏํ ทฺวีหิ กมฺมวาจาหิ ถุลฺลจฺจยา ปฏิปฺปสฺสมฺภนฺตีติ ยํ ตฺติปริโยสาเน ทุกฺกฏํ อาปนฺโน เย จ ทฺวีหิ กมฺมวาจาหิ ถุลฺลจฺจเย ตา ติสฺโสปิ อาปตฺติโย ยสฺส นกฺขมติ โส ภาเสยฺยาติ เอวํ ยการปฺปตฺตมตฺตาย ตติยกมฺมวาจาย ปฏิปฺปสฺสมฺภนฺติ สงฺฆาทิเสเสเยว ติฏฺติ ฯ กึ อาปนฺนา อาปตฺติโย ปฏิปฺปสฺสมฺภนฺติ อนาปนฺนาติ ฯ มหาสุมตฺเถโร ตาว วทติ โย อวสาเน นํ ปฏินิสฺสชฺชติ โส ตา อาปตฺติโย น อาปชฺชติ ตสฺมา อนาปนฺนา ปฏิปฺปสฺสมฺภนฺตีติ ฯ มหาปทุมตฺเถโร ปน ลิงฺคปริวตฺเตน อสาธารณาปตฺติโย วิย อาปนฺนา ปฏิปฺปสฺสมฺภนฺติ อนาปนฺนานํ กึ ปฏิปฺปสฺสทฺธิยาติ อาห ฯ {๔๑๕} ธมฺมกมฺเม ธมฺมกมฺมสญฺีติ ตญฺเจ สมนุภาสนกมฺมํ ธมฺมกมฺมํ โหติ ตสฺมึ ธมฺมกมฺมสญฺีติ อตฺโถ ฯ เอส นโย สพฺพตฺถ ฯ อิธ สญฺา น รกฺขติ กมฺมสฺส ธมฺมิกตฺตา เอวํ อปฏินิสฺสชฺชนฺโต อาปชฺชติ ฯ {๔๑๖} อสมนุภาสนฺตสฺสาติ อสมนุภาสิยมานสฺส อปฏินิสฺสชฺชนฺตสฺสาปิ สงฺฆาทิเสเสน อนาปตฺติ ฯ ปฏินิสฺสชฺชนฺตสฺสาติ ตฺติโต ปุพฺเพ วา ตฺติกฺขเณ วา

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๒๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=122&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=2560&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=2560&pagebreak=1#p122