ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒)

หน้าที่ ๓๙๗.

ตณฺหาทิฏฺฐิมานปฺปเภทสฺส ปปญฺจสฺส คติ. ฉนฺนํ อาวุโส ผสฺสายตนานํ อเสสวิราค-
นิโรธา ปปญฺจนิโรโธ ปปญฺจวูปสโมติ เอเตสุ ฉสุ อายตเนสุ สพฺพโส นิรุทฺเธสุ
ปปญฺจาปิ นิรุทฺธาว โหนฺติ, วูปสนฺตาว โหนฺตีติ อตฺโถ. อารุปฺเป ปน ปุถุชฺชน-
เทวตานํ กิญฺจาปิ ปญฺจ ผสฺสายตนานิ นิรุทฺธานิ, ฉฏฺฐสฺส ปน อนิรุทฺธตฺตา
ตโยปิ ปปญฺจา อปฺปหีนา นาม. อปิจ ปญฺจโวการภววเสเนเวส ๑- ปโญฺห กถิโตติ.
จตุตฺเถ อิมินาว นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ.
                        ๕. อุปวาณสุตฺตวณฺณนา
     [๑๗๕-๑๗๖] ปญฺจเม วิชฺชายนฺตกโร โหตีติ วิชฺชาย วฏฺฏทุกฺขสฺส อนฺตกโร
โหติ, สกลํ วฏฺฏทุกฺขํ ปริจฺฉินฺนํ ปริวฏุมํ กตฺวา ติฏฺฐตีติ. เสสปเทสุปิ เอเสว
นโย. สอุปาทาโนติ สคหโณว หุตฺวา. อนฺตกโร อภวิสฺสาติ วฏฺฏทุกฺขสฺส อนฺตํ
กตฺวา ฐิโต อภวิสฺส. จรณสมฺปนฺโนติ ปณฺณรสธมฺมปฺปเภเทน จรเณน สมนฺนาคโต.
ยถาภูตํ ชานํ ปสฺสํ อนฺตกโร โหตีติ ยถาสภาวํ ว มคฺคปญฺญาย ชานิตฺวา
ปสฺสิตฺวา วฏฺฏทุกฺขสฺส อนฺตํ กตฺวา ฐิโต นาม โหตีติ อรหตฺตนิกูเฏน ปญฺหํ
นิฏฺฐเปสิ. ฉฏฺฐํ เหฏฺฐา เอกกนิปาตวณฺณนายํ วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพํ.
                         ๗. ราหุลสุตฺตวณฺณนา
     [๑๗๗] สตฺตเม อชฺฌตฺติกาติ เกสาทีสุ วีสติยา โกฏฺฐาเสสุ ถทฺธาการ-
ลกฺขณา ปฐวีธาตุ. พาหิราติ พหิทฺธา อนินฺทฺริยพทฺเธสุ ปาสาณปพฺพตาทีสุ ถทฺธาการ-
ลกฺขณา ปฐวีธาตุโย เวทิตพฺพา. อิมินา นเยน เสสาปิ ธาตุโย เวทิตพฺพา.
เนตํ มม เนโส หมสฺมิ, น เม โส อตฺตาติ อิทํ ตยํ ตณฺหามานทิฏฺฐิคฺคาหปฏิกฺเขป-
วเสน วุตฺตํ. สมฺมปฺปญฺญาย ทฏฺฐพฺพนฺติ เหตุนา การเณน มคฺคปญฺญาย ปสฺสิตพฺพํ.
ทิสฺวาติ สห วิปสฺสนาย มคฺคปญฺญาย ปสฺสิตฺวา. อจฺเฉชฺชิ ตณฺหนฺติ
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม.... วเสเนว



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๙๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=397&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=9114&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=9114&modeTY=2&pagebreak=1#p397


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๙๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]