ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒)

หน้าที่ ๓๖๗.

                       ๓. ทุติยสมาธิสุตฺตวณฺณนา
     [๙๓] ตติเย โยโค กรณีโยติ ยุตฺตปฺปยุตฺตตา   กาตพฺพา. ฉนฺโทติ
กตฺตุกมฺยตาฉนฺโท. วายาโมติ ปโยโค. อุสฺสาโหติ ตโต อธิมตฺตตรํ วิริยํ.
อุสฺโสฬฺหีติ ปงฺกลคฺคสกฏอุทฺธรณสทิสํ  มหาวิริยํ. อปฺปฏิวานีติ อนิวตฺตนา.
                       ๔. ตติยสมาธิสุตฺตวณฺณนา
     [๙๔] จตุตฺเถ เอวํ โข อาวุโส สงฺขารา ทฏฺฐพฺพาติอาทีสุ อาวุโส
สงฺขารา นาม อนิจฺจโต ทฏฺฐพฺพา, อนิจฺจโต สมฺมสิตพฺพา, อนิจฺจโต วิปสฺสิตพฺพา.
ตถา ทุกฺขโต, อนตฺตโตติ เอวํ อตฺโถ ทฏฺฐพฺโพ. เอวํ โข อาวุโส จิตฺตํ
สณฺฐเปตพฺพนฺติอาทีสุปิ ปฐมชฺฌานวเสน อาวุโส จิตฺตํ สณฺฐเปตพฺพํ, ปฐมชฺฌานวเสน
สนฺนิสาเทตพฺพํ, ปฐมชฺฌานวเสน เอโกทิ กตฺตพฺพํ, ปฐมชฺฌานวเสน สมาทหิตพฺพํ.
ตถา ทุติยชฺฌานาทิวเสนาติ เอวํ อตฺโถ ทฏฺฐพฺโพ. อิเมสุ ตีสุปิ สุตฺเตสุ
สมถวิปสฺสนา โลกิยโลกุตฺตราว กถิตา.
                        ๕. ฉวาลาตสุตฺตวณฺณนา
     [๙๕] ปญฺจเม ฉวาลาตนฺติ สุสาเน อลาตํ. มชฺเฌ คูถคตนฺติ มชฺฌฏฺฐาเน
คูถมกฺขิตํ. เนว คาเม กฏฺฐตฺถํ ผรตีติ กูฏโคปานสิถมฺภโสปาณาทีนํ อตฺถาย
อนุปเนยฺยตาย น คาเม กฏฺฐตฺถํ สาเธติ, เขตฺตกุฏิปาทํ วา มญฺจปาทํ วา
กาตุํ อนุปเนยฺยตาย น อรญฺเญ กฏฺฐตฺถํ สาเธติ. ทฺวีสุ โกฏีสุ คยฺหมานํ
หตฺถํ ฑหติ, มชฺเฌ คยฺหมานํ คูเถน มกฺเขติ. ตถูปมนฺติ ตํ สริกฺขกํ.
อภิกฺกนฺตตโรติ สุนฺทรตโร. ปณีตตโรติ อุตฺตมตโร. ควา ขีรนฺติ คาวิโต ขีรํ.
ขีรมฺหา ทธีติอาทีสุ ปรํ ปรํ ปุริมโต ปุริมโต อคฺคํ, สปฺปิมณฺโฑ ปน เตสุ
สพฺเพสุปิ อคฺคเมว. อคฺโคติอาทีสุ คุเณหิ อคฺโค เจว เสฏฺโฐ จ ปมุโข  จ อุตฺตโม
จ ปวโร จาติ เวทิตพฺโพ. ฉวาลาตูปมาย น ทุสฺสีโล ปุคฺคโล กถิโต, อปฺปสฺสุโต



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๖๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=367&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=8471&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=8471&modeTY=2&pagebreak=1#p367


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๖๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]