อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
สํ.อ. (สารตฺถ.๒)
หน้าที่ ๒๕๖.

                           ๑๐. ภิกฺขุสํยุตฺต
                         ๑. โกลิตสุตฺตวณฺณนา
    [๒๓๕] ภิกฺขุสํยุตฺตสฺส ปเม อาวุโสติ สาวกานํ อาลาโป. พุทฺธา หิ
ภควนฺโต สาวเก อาลปนฺตา "ภิกฺขเว"ติ อาลปนฺติ, สาวกา ปน "พุทฺเธหิ
สทิสา มา โหมา"ติ  "อาวุโส"ติ ปมํ วตฺวา ปจฺฉา "ภิกฺขเว"ติ ภณนฺติ.
พุทฺเธหิ จ อาลปิเต ภิกฺขุสํโฆ "ภนฺเต"ติ ปฏิวจนํ เทติ, สาวเกหิ
"อาวุโส"ติ.
    อยํ วุจฺจตีติ ยสฺมา ทุติยชฺฌาเน วิตกฺกวิจารา นิรุชฺฌนฺติ, เยสํ นิโรธา
สทฺทายตนํ อปฺปวตฺตึ คจฺฉติ, ตสฺมา ยเทตํ ทุติยชฺฌานํ นาม, อยํ วุจฺจติ
"อริยานํ ตุณฺหีภาโว"ติ อยเมตฺถ โยชนา. "ธมฺมี วา กถา อริโย วา
ตุณฺหีภาโว"ติ เอตฺถ ปน กมฺมฏฺานมนสิกาโรปิ ปมชฺฌานาทีนิปิ อริโย
ตุณฺหีภาโวเตฺวว สงฺขฺยํ คตานิ.
    วิตกฺกสหคตาติ วิตกฺการมฺมณา. สญฺามนสิการาติ สญฺา จ มนสิกาโร
จ. สมุทาจรนฺตีติ ปวตฺตนฺติ. เถรสฺส กิร ทุติยชฺฌานํ น ปคุณํ. อถสฺส ตโต
วุฏฺิตสฺส วิตกฺกวิจารา น สนฺตโต อุปฏฺหึสุ. อิจฺจสฺส ทุติยชฺฌานมฺปิ
สญฺามนสิการาปิ หานภาคิยาว อเหสุํ, ตํ ทสฺเสนฺโต เอวมาห. สณฺุเปหีติ
สมฺมา เปหิ. เอโกทิภาวํ กโรหีติ เอกคฺคํ กโรหิ. สมาทหาติ สมฺมา
อาทห อาโรเปหิ. มหาภิญฺตนฺติ ฉฬภิญฺตํ. สตฺถา กิร อิมินา อุปาเยน
สตฺต ทิวเส เถรสฺส หานภาคิยํ สมาธึ วฑฺเฒตฺวา เถรํ ฉฬภิญฺตํ ปาเปสิ.
ปมํ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๒๕๖.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=256&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=5654&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=5654&pagebreak=1#p256