ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)
                              จตุตฺถสิกฺขาปทํ
     [๗๙๔]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  สกฺเกสุ วิหรติ กปิลวตฺถุสฺมึ
นิโคฺรธาราเม   ฯ   เตน   โข  ปน  สมเยน  สากิยทาสกา  อวรุทฺธา
โหนฺติ  ฯ  สากิยานโย  อิจฺฉนฺติ  อารญฺญเกสุ  เสนาสเนสุ  ภตฺตํ กาตุํ ฯ
อสฺโสสุํ   โข  สากิยทาสกา  สากิยานิโย  กิร  อารญฺญเกสุ  เสนาสเนสุ
ภตฺตํ   กตฺตุกามาติ   ฯ   เต  มคฺเค  ปริยุฏฺฐึสุ  ฯ  สากิยานิโย  ปณีตํ
ขาทนียํ  โภชนียํ  อาทาย  อารญฺญกํ  เสนาสนํ  อคมํสุ  ฯ  สากิยทาสกา
นิกฺขมิตฺวา  สากิยานิโย  อจฺฉินฺทึสุ  จ  ทูเสสุญฺจ  ฯ  สากิยา  นิกฺขมิตฺวา
เต   โจเร   สภณฺเฑ   ๑-   คเหตฺวา  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ  วิปาเจนฺติ
กถํ  หิ  นาม  ภทฺทนฺตา  อาราเม  โจเร  ปฏิวสนฺเต นาโรเจสฺสนฺตีติ ฯ
อสฺโสสุํ  โข  ภิกฺขู  สากิยานํ  อุชฺฌายนฺตานํ  ขียนฺตานํ  วิปาเจนฺตานํ  ฯ
อถโข   เต   ภิกฺขู   ภควโต  เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ  ฯ  อถโข  ภควา
เอตสฺมึ  นิทาเน  เอตสฺมึ  ปกรเณ  ธมฺมึ  กถํ  กตฺวา  ภิกฺขู  อามนฺเตสิ
เตนหิ   ภิกฺขเว   ภิกฺขูนํ   สิกฺขาปทํ   ปญฺญาเปสฺสามิ   ทส   อตฺถวเส
ปฏิจฺจ     สงฺฆสุฏฺฐุตาย     ฯเปฯ    สทฺธมฺมฏฺฐิติยา    วินยานุคฺคหาย
เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๗๙๔.๑}   ยานิ     โข     ปน     ตานิ     อารญฺญกานิ
เสนาสนานิ      สาสงฺกสมฺมตานิ      สปฺปฏิภยานิ      โย      ปน
ภิกฺขุ   ตถารูเปสุ   เสนาสเนสุ   วิหรนฺโต   ๒-   ปุพฺเพ  อปฺปฏิสํวิทิตํ
@เชิงอรรถ:  ม. ยุ. สห ภณฺเฑน ฯ   ม. ยุ. อยํ ปาโฐ น โหติ ฯ เอวมุปริปิ ฯ
ขาทนียํ    วา   โภชนียํ   วา   อชฺฌาราเม   สหตฺถา   ปฏิคฺคเหตฺวา
ขาเทยฺย   วา   ภุญฺเชยฺย   วา  ปฏิเทเสตพฺพํ  เตน  ภิกฺขุนา  คารยฺหํ
อาวุโส ธมฺมํ อาปชฺชึ อสปฺปายํ ปาฏิเทสนียํ ตํ ปฏิเทเสมีติ ฯ
     {๗๙๔.๒}   เอวญฺจิทํ ภควตา ภิกฺขูนํ สิกฺขาปทํ ปญฺญตฺตํ โหติ ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๕๒๖-๕๒๗. http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=794&items=1&modeTY=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=794&items=1&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=2&item=794&items=1&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=2&item=794&items=1&modeTY=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=794              The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=2&A=10338              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=2&A=10338              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/read/?index_2

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :