ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)
                                ฉฏฺฐสิกฺขาปทํ
     [๕๔๗]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  ราชคเห  วิหรติ เวฬุวเน
กลนฺทกนิวาเป   ฯ   เตน   โข   ปน  สมเยน  อายสฺมโต  อุปนนฺทสฺส
สกฺยปุตฺตสฺส    อุปฏฺฐากกุลํ   อายสฺมนฺตํ   อุปนนฺทํ   สกฺยปุตฺตํ   ภตฺเตน
นิมนฺเตสิ  อญฺเญปิ  ภิกฺขู  ภตฺเตน  นิมนฺเตสิ  ฯ  เตน  โข  ปน สมเยน
อายสฺมา   อุปนนฺโท   สกฺยปุตฺโต   ปุเรภตฺตํ   กุลานิ   ปยิรุปาสติ   ฯ
อถโข  เต  ภิกฺขู  เต  มนุสฺเส เอตทโวจุํ เทถาวุโส ภตฺตนฺติ ฯ อาคเมถ
ภนฺเต  ยาว  อยฺโย  อุปนนฺโท  อาคจฺฉตีติ  ฯ  ทุติยมฺปิ  โข  เต  ภิกฺขู
เต  มนุสฺเส  เอตทโวจุํ  เทถาวุโส  ภตฺตนฺติ  ฯ  อาคเมถ  ภนฺเต ยาว
อยฺโย  อุปนนฺโท  อาคจฺฉตีติ  ฯ  ตติยมฺปิ  โข  เต  ภิกฺขู  เต  มนุสฺเส
เอตทโวจุํ   เทถาวุโส   ภตฺตํ  ปุเร  กาโล  อติกฺกมตีติ  ฯ  ยมฺปิ  มยํ
ภนฺเต    ภตฺตํ    กริมฺหา   อยฺยสฺส   อุปนนฺทสฺส   การณา   อาคเมถ
ภนฺเต ยาว อยฺโย อุปนนฺโท อาคจฺฉตีติ ฯ
     {๕๔๗.๑}   อถโข   อายสฺมา   อุปนนฺโท   สกฺยปุตฺโต  ปุเรภตฺตํ
กุลานิ  ปยิรุปาสิตฺวา  ทิวา  อาคจฺฉติ  ฯ  ภิกฺขู  น  จิตฺตรูปํ  ภุญฺชึสุ  ฯ
เย   เต   ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ  วิปาเจนฺติ
กถํ   หิ   นาม   อายสฺมา   อุปนนฺโท   สกฺยปุตฺโต  นิมนฺติโต  สภตฺโต
สมาโน    ปุเรภตฺตํ   กุเลสุ   จาริตฺตํ   อาปชฺชิสฺสตีติ   ฯเปฯ   สจฺจํ
กิร   ตฺวํ   อุปนนฺท   นิมนฺติโต   สภตฺโต   สมาโน   ปุเรภตฺตํ  กุเลสุ
จาริตฺตํ   อาปชฺชสีติ   ฯ   สจฺจํ   ภควาติ   ฯ  วิครหิ  พุทฺโธ  ภควา
กถํ   หิ   นาม   ตฺวํ  โมฆปุริส  นิมนฺติโต  สภตฺโต  สมาโน  ปุเรภตฺตํ
กุเลสุ    จาริตฺตํ   อาปชฺชิสฺสสิ   เนตํ   โมฆปุริส   อปฺปสนฺนานํ   วา
ปสาทาย   ปสนฺนานํ   วา  ภิยฺโยภาวาย  ฯเปฯ  เอวญฺจ  ปน  ภิกฺขเว
อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๕๔๗.๒}   โย  ปน  ภิกฺขุ  นิมนฺติโต  สภตฺโต  สมาโน  ปุเรภตฺตํ
กุเลสุ จาริตฺตํ อาปชฺเชยฺย ปาจิตฺติยนฺติ ฯ
     {๕๔๗.๓}   เอวญฺจิทํ ภควตา ภิกฺขูนํ สิกฺขาปทํ ปญฺญตฺตํ โหติ ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๖๒-๓๖๓. http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=547&items=1&modeTY=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=547&items=1&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=2&item=547&items=1&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=2&item=547&items=1&modeTY=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=547              The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=2&A=9429              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=2&A=9429              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/read/?index_2

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :