ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)
     [๔๔๒]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ เชตวเน
อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม  ฯ  เตน  โข  ปน  สมเยน  อญฺญตโร  ภิกฺขุ
สาวตฺถิยํ    อญฺญตริสฺสา    วิสิขาย   ปิณฺฑาย   จรติ   ฯ   อญฺญตราปิ
ภิกฺขุนี   ตสฺสา   วิสิขาย   ปิณฺฑาย   จรติ   ฯ  อถโข  โส  ภิกฺขุ  ตํ
ภิกฺขุนึ   เอตทโวจ   คจฺฉ  ภคินิ  อมุกสฺมึ  โอกาเส  ภิกฺขา  ทียตีติ  ฯ
สาปิ   [๑]-   เอวมาห   คจฺฉ  อยฺย  ๒-  อมุกสฺมึ  โอกาเส  ภิกฺขา
ทียตีติ   ฯ   เต   อภิณฺหทสฺสเนน   สนฺทิฏฺฐา   อเหสุํ   ฯ  เตน  โข
ปน สมเยน สงฺฆสฺส จีวรํ ภาชิยติ ๓- ฯ
     {๔๔๒.๑}   อถโข  สา  ภิกฺขุนี  โอวาทํ  คนฺตฺวา  เยน  โส ภิกฺขุ
เตนุปสงฺกมิ    อุปสงฺกมิตฺวา    ตํ    ภิกฺขุํ    อภิวาเทตฺวา   เอกมนฺตํ
อฏฺฐาสิ  ฯ  เอกมนฺตํ  ฐิตํ  โข  ตํ  ภิกฺขุนึ  โส ภิกฺขุ เอตทโวจ อยํ เม
ภคินิ จีวรปฏิวิโส ๔- สาทิยิสฺสสีติ ฯ  อาม อยฺย ทุพฺพลจีวรมฺหีติ ฯ
     {๔๔๒.๒}   อถโข  โส  ภิกฺขุ  ตสฺสา ภิกฺขุนิยา จีวรํ อทาสิ ฯ โสปิ
โข  ภิกฺขุ  ทุพฺพลจีวโร  โหติ  ฯ  ภิกฺขู ตํ ภิกฺขุํ เอตทโวจุํ กโรหิทานิ เต
อาวุโส   จีวรนฺติ  ฯ  อถโข  โส ภิกฺขุ ภิกฺขูนํ เอตมตฺถํ อาโรเจสิ ฯ เย
เต  ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ  วิปาเจนฺติ  กถํ หิ
นาม   ภิกฺขุ   ภิกฺขุนิยา   จีวรํ  ทสฺสตีติ  ฯเปฯ  สจฺจํ  กิร  ตฺวํ  ภิกฺขุ
ภิกฺขุนิยา    จีวรํ    อทาสีติ    ฯ    สจฺจํ    ภควาติ   ฯ   ญาติกา
@เชิงอรรถ:  ม. โข ฯ   ม. คจฺฉายฺย ฯ   ม. ภาชียติ ฯ   ม. จีวรปฏิวีโส ฯ
@สี. จีวรปฏิวึโส ฯ
เต   ภิกฺขุ   อญฺญาติกาติ   ฯ   อญฺญาติกา   ภควาติ   ฯ   อญฺญาตโก
โมฆปุริส   อญฺญาติกาย   น   ชานาติ   ปฏิรูปํ   วา   อปฺปฏิรูปํ   วา
สนฺตํ   วา   อสนฺตํ   วา   กถํ  หิ  นาม  ตฺวํ  โมฆปุริส  อญฺญาติกาย
ภิกฺขุนิยา    จีวรํ    ทสฺสสิ    เนตํ    โมฆปุริส    อปฺปสนฺนานํ   วา
ปสาทาย ฯเปฯ เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๔๔๒.๓}   โย  ปน  ภิกฺขุ  อญฺญาติกาย  ภิกฺขุนิยา  จีวรํ  ทเทยฺย
ปาจิตฺติยนฺติ ฯ เอวญฺจิทํ ภควตา ภิกฺขูนํ สิกฺขาปทํ ปญฺญตฺตํ โหติ ฯ
     [๔๔๓]   เตน  โข  ปน  สมเยน  ภิกฺขู  กุกฺกุจฺจายนฺตา  ภิกฺขุนีนํ
ปาริวฏฺฏกํ  จีวรํ  น  เทนฺติ  ฯ  ภิกฺขุนิโย  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ วิปาเจนฺติ
กถํ  หิ  นาม  อยฺยา  อมฺหากํ  ปาริวฏฺฏกํ  จีวรํ  น ทสฺสนฺตีติ ฯ อสฺโสสุํ
โข  ภิกฺขู  ตาสํ  ภิกฺขุนีนํ  อุชฺฌายนฺตีนํ  ขียนฺตีนํ  วิปาเจนฺตีนํ  ฯ  อถโข
เต  ภิกฺขู  ภควโต  เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ ฯ อถโข ภควา เอตสฺมึ นิทาเน
เอตสฺมึ  ปกรเณ  ธมฺมึ  กถํ  กตฺวา  ภิกฺขู  อามนฺเตสิ อนุชานามิ ภิกฺขเว
ปญฺจนฺนํ   ปาริวฏฺฏกํ  ทาตุํ  ภิกฺขุสฺส  ภิกฺขุนิยา  สิกฺขมานาย  สามเณรสฺส
สามเณริยา   อนุชานามิ   ภิกฺขเว   อิเมสํ   ปญฺจนฺนํ  ปาริวฏฺฏกํ  ทาตุํ
เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๔๔๓.๑}   โย  ปน  ภิกฺขุ  อญฺญาติกาย  ภิกฺขุนิยา  จีวรํ  ทเทยฺย
อญฺญตฺร ปาริวฏฺฏกา ปาจิตฺติยนฺติ ฯ
     [๔๔๔]   โย  ปนาติ  โย  ยาทิโส  ฯเปฯ ภิกฺขูติ ฯเปฯ อยํ อิมสฺมึ
อตฺเถ    อธิปฺเปโต    ภิกฺขูติ    ฯ    อญฺญาติกา    นาม    มาติโต
วา  ปิติโต  วา  ยาว  สตฺตมา  ปิตามหยุคา  อสมฺพทฺธา  ฯ ภิกฺขุนี นาม
อุภโตสงฺเฆ  อุปสมฺปนฺนา  ฯ  จีวรํ  นาม  ฉนฺนํ  จีวรานํ  อญฺญตรํ  จีวรํ
วิกปฺปนุปคํ  ปจฺฉิมํ  ๑-  ฯ  อญฺญตฺร  ปาริวฏฺฏกาติ  ฐเปตฺวา  ปาริวฏฺฏกํ
เทติ อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺส ฯ
     [๔๔๕]   อญฺญาติกาย    อญฺญาติกสญฺญี   จีวรํ   เทติ   อญฺญตฺร
ปาริวฏฺฏกา    อาปตฺติ    ปาจิตฺติยสฺส    ฯ    อญฺญาติกาย   เวมติโก
จีวรํ    เทติ    อญฺญตฺร    ปาริวฏฺฏกา    อาปตฺติ   ปาจิตฺติยสฺส   ฯ
อญฺญาติกาย     ญาติกสญฺญี    จีวรํ    เทติ    อญฺญตฺร    ปาริวฏฺฏกา
อาปตฺติ    ปาจิตฺติยสฺส    ฯ    เอกโต   อุปสมฺปนฺนาย   จีวรํ   เทติ
อญฺญตฺร     ปาริวฏฺฏกา     อาปตฺติ     ทุกฺกฏสฺส     ฯ    ญาติกาย
อญฺญาติกสญฺญี     อาปตฺติ     ทุกฺกฏสฺส    ฯ    ญาติกาย    เวมติโก
อาปตฺติ ทุกฺกฏสฺส ฯ ญาติกาย ญาติกสญฺญี อนาปตฺติ ฯ
     [๔๔๖]   อนาปตฺติ    ญาติกาย    ปาริวฏฺฏกํ   ปริตฺเตน   วา
วิปุลํ   วิปุเลน   วา   ปริตฺตํ   ภิกฺขุนี   วิสฺสาสํ   คณฺหาติ  ตาวกาลิกํ
คณฺหาติ    จีวรํ    ฐเปตฺวา    อญฺญํ   ปริกฺขารํ   เทติ   สิกฺขมานาย
สามเณริยา อุมฺมตฺตกสฺส อาทิกมฺมิกสฺสาติ ฯ
                         ปญฺจมสิกฺขาปทํ นิฏฺฐิตํ ฯ
                                    -------
@เชิงอรรถ:  สี. ยุ. วิกปฺปนุปคปจฺฉิมํ ฯ
                               ฉฏฺฐสิกฺขาปทํ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๒๘๔-๒๘๗. http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=442&items=5&modeTY=2&mode=bracket              อ่านโดยใช้เนื้อความเป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=2&item=442&items=5&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=2&item=442&items=5&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=2&item=442&items=5&modeTY=2&mode=bracket              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=442              The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=2&A=7911              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=2&A=7911              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/read/?index_2

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :