พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๘ สุตฺต. สํ. นิทานวคฺโค

     [๗๑๘]   เอกมนฺตํ  นิสินฺนํ  โข  อายสฺมนฺตํ  เถรํ ภควา เอตทโวจ
สจฺจํ   กิร   ตฺวํ   เถร   เอกวิหารี  เอกวิหารสฺส  จ  วณฺณวาทีติ  ฯ
เอวํ  ภนฺเต  ฯ  ยถากถํ  ปน  ตฺวํ  เถร  เอกวิหารี  เอกวิหารสฺส  จ
วณฺณวาทีติ    ฯ   อิธาหํ   ภนฺเต   เอโก   คามํ   ปิณฺฑาย   ปวิสามิ
เอโก   ปฏิกฺกมามิ   เอโก   รโห   นิสีทามิ  เอโก  จงฺกมํ  อธิฏฺฐามิ
เอวํ ขฺวาหํ ภนฺเต เอกวิหารี เอกวิหารสฺส จ วณฺณวาทีติ ฯ
     [๗๑๙]   อตฺเถโส  เถร  เอกวิหาโร  น  โส  ๒-  นตฺถีติ วทามิ
อปิจ   เต  เถร  ยถา  เอกวิหาโร  วิตฺถารตเรน  ปริปุณฺโณ  โหติ  ตํ
สุณาหิ สาธุกํ มนสิกโรหิ ภาสิสฺสามีติ ฯ เอวํ ภนฺเตติ โข ฯเปฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. เถร ฯ  ๒ ม. ยุ. เนโส ฯ
     [๗๒๐]   กถญฺจ   เถร   เอกวิหาโร   วิตฺถารตเรน   ปริปุณฺโณ
โหติ    อิธ    เถร    ยํ    อตีตํ    ตํ   ปหีนํ   ยํ   อนาคตํ   ตํ
ปฏินิสฺสฏฺฐํ     ปจฺจุปฺปนฺเนสุ     จ    อตฺตภาวปฏิลาเภสุ    ฉนฺทราโค
สุปฏิวินีโต   เอวํ   โข   เถร   เอกวิหาโร   วิตฺถารตเรน  ปริปุณฺโณ
โหตีติ ฯ
     [๗๒๑]   อิทมโวจ   ภควา   อิทํ   วตฺวาน   สุคโต   อถาปรํ
เอตทโวจ สตฺถา
               สพฺพาภิภุํ สพฺพวิทุํ สุเมธํ
               สพฺเพสุ ธมฺเมสุ อนูปลิตฺตํ
               สพฺพํ ชหํ ตณฺหกฺขเย วิมุตฺตํ
               ตมหํ นรํ เอกวิหารีติ พฺรูมีติ ฯ ทสมํ ฯ
     [๗๒๒]   เอวมฺเม   สุตํ   เอกํ  สมยํ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ
เชตวเน    อนาถปิณฺฑิกสฺส    อาราเม    ฯ    อถ   โข   อายสฺมา
มหากปฺปิโน เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ฯ
     [๗๒๓]   อทฺทสา   โข   ภควา  อายสฺมนฺตํ  มหากปฺปินํ  ทูรโตว
อาคจฺฉนฺตํ   ทิสฺวาน   ภิกฺขู   อามนฺเตสิ   ปสฺสถ  โน  ตุเมฺห  ภิกฺขเว
เอตํ  ภิกฺขุํ  อาคจฺฉนฺตํ  โอทาตํ  ตนุกํ  ตุงฺคนาสิกนฺติ  ฯ  เอวํ ภนฺเต ฯ
เอโส  โข  ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  มหิทฺธิโก  มหานุภาโว  น  จ  สา สมาปตฺติ
สุลภรูปา    ยา    เตน   ภิกฺขุนา   อสมาปนฺนปุพฺพา   ยสฺส   จตฺถาย
กุลปุตฺตา    สมฺมเทว    อคารสฺมา    อนคาริยํ   ปพฺพชนฺติ   ตทนุตฺตรํ
พฺรหฺมจริยปริโยสานํ    ทิฏฺเฐว    ธมฺเม    สยํ   อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา
อุปสมฺปชฺช วิหรตีติ ฯ
     [๗๒๔]   อิทมโวจ   ภควา   อิทํ   วตฺวาน   สุคโต   อถาปรํ
เอตทโวจ สตฺถา
       ขตฺติโย เสฏฺโฐ ชเนตสฺมึ    เย โคตฺตปฏิสาริโน
       วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน          โส เสฏฺโฐ เทวมานุเส
       ทิวา ตปติ อาทิจฺโจ            รตฺติมาภาติ จนฺทิมา
       สนฺนทฺโธ ขตฺติโย ตปติ      ฌายี ตปติ พฺราหฺมโณ
       อถ สพฺพมโหรตฺตํ ๑-          พุทฺโธ ตปติ เตชสาติ ฯ เอกาทสมํ ฯ
     [๗๒๕]   เอวมฺเม   สุตํ   เอกํ  สมยํ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ
เชตวเน  อนาถปิณฺฑิกสฺส  อาราเม  ฯ  อถ  โข  เทฺว  ภิกฺขู  สหายกา
อายสฺมโต  มหากปฺปินสฺส  สทฺธิวิหาริโน  ๒-  เยน  ภควา  เตนุปสงฺกมึสุ
อุปสงฺกมิตฺวา ๓- ฯ
     [๗๒๖]   อทฺทสา   โข  ภควา  เต  ภิกฺขู  ทูรโตว  อาคจฺฉนฺเต
ทิสฺวาน   ภิกฺขู   อามนฺเตสิ  ปสฺสถ  โน  ตุเมฺห  ภิกฺขเว  เอเต  เทฺว
ภิกฺขู   สหายเก   อาคจฺฉนฺเต   มหากปฺปินสฺส  สทฺธิวิหาริโนติ  ฯ  เอวํ
ภนฺเต   ฯ   เอเต   โข   ภิกฺขเว   ภิกฺขู  มหิทฺธิกา  มหานุภาวา  น
จ   สา   สมาปตฺติ   สุลภรูปา   ยา   เตหิ   ภิกฺขูหิ  อสมาปนฺนปุพฺพา
ยสฺส   จตฺถาย   กุลปุตฺตา   สมฺมเทว   อคารสฺมา  อนคาริยํ  ปพฺพชนฺติ
ตทนุตฺตรํ    พฺรหฺมจริยปริโยสานํ    ทิฏฺเฐว    ธมฺเม    สยํ   อภิญฺญา
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. สพฺพมโหรตฺตึ ฯ  ๒ ยุ. สทฺธิวิหาริกา ฯ  ๓ ม. ยุ. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ
สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหรนฺตีติ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๓๒๙-๓๓๒.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=16&item=718&items=9
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=16&item=718&items=9&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=16&item=718&items=9
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=16&item=718&items=9
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=718
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๖
https://84000.org/tipitaka/read/?index_16
https://84000.org/tipitaka/english/?index_16