ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม  
อรรถกถาเล่มที่ ๑๑ ภาษาบาลีอักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๑)

                           ๔. มารสํยุตฺต
                            ๑. ปฐมวคฺค
                        ๑. ตโปกมฺมสุตฺตวณฺณนา
       [๑๓๗] มารสํยุตฺตสฺส ปฐเม อุรุเวลายํ  วิหรตีติ ปฏิวิทฺธสพฺพญฺญุตญาโณ
อุรุเวลคามํ อุปนิสฺสาย วิหรติ. ปฐมาภิสมฺพุทฺโธติ อภิสมฺพุทฺโธ หุตฺวา ปฐมํ
อนฺโตสตฺตสตฺตาหสฺมึเยว. ๑- ทุกฺกรการิกายาติ ฉพฺพสฺสานิ กตาย ทุกฺกรกิริยาย.
มาโร ปาปิมาติ อตฺตโน วิสยํ อติกฺกมิตุํ ปฏิปนฺเน สตฺเต มาเรตีติ มาโร.
ปาเป นิโยเชติ, สยํ วา ปาเป นิยุตฺโตติ ปาปิมา. อญฺญานิปิสฺส กโณฺห
อธิปติ วสวตฺตี อนฺตโก นมุจิ ปมตฺตพนฺธูติอาทีนิปิ พหูนิ นามานิ, อิธ ปน
นามทฺวยเมว คหิตํ. อุปสงฺกมีติ "อยํ สมโณ โคตโม `มุตฺโตสฺมี'ติ มญฺญติ, ๒-
อมุตฺตภาวมสฺส กเถสฺสามี"ติ จินฺเตตฺวา อุปสงฺกมิ.
       ตโปกมฺมา อปกฺกมฺมาติ ตโปกมฺมโต อปกฺกมิตฺวา. อปรทฺโธติ "ทูเร
ตฺวํ สุทฺธิมคฺคา"ติ วทติ. อปรํ ตปนฺติ อปรภาวตฺถาย ๓- กตํ ลูขตปํ,
อตฺตกิลมถานุโยโค. สพฺพํ นตฺถาวหํ โหตีติ "สพฺพตปํ มยฺหํ อตฺถาวหํ น
ภวิสฺสตี"ติ ๔- ญตฺวา. ผิยาริตฺตํว ธมฺมนีติ อรญฺเญ ถเล ผิยาริตฺตํ วิย. อิทํ
วุตฺตํ โหติ:- ยถา หิ ๕- อรญฺเญ ถเล นาวํ ฐเปตฺวา ภณฺฑสฺส ปูเรตฺวา
มหาชเน อภิรุเฬฺห ๖- ผิยาริตฺตํ คเหตฺวา อากฑฺเฒยฺยุํ เจว อุปฺปิเลยฺยุํ จ, โส
มหาชนสฺส วายาโม เอกงฺคุลทฺวงฺคุลมตฺตํปิ นาวาย คมนํ อสาเธนฺโต นิรตฺถโก
ภเวยฺย น อตฺถาวโห, เอวเมว อหํ "สพฺพํ อปรํ ตปํ อนตฺถาวหํ โหตี"ติ
ญตฺวา วิสฺสชฺเชสินฺติ.
         อิทานิ ตํ อปรํ ตปํ ปหาย เยน มคฺเคน พุทฺโธ ชาโต, ตํ ทสฺเสนฺโต
สีลนฺติอาทิมาห. ตตฺถ สีลนฺติ วจเนน สมฺมาวาจากมฺมนฺตาชีวา คหิตา, สมาธินา
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. อนฺโตสตฺตาหสฺมึเยว    ก. ปญฺญเปติ    ฉ.ม. อมรตปํ อมรภาวตฺถาย
@ ฉ.ม., อิ. น ภวตีติ      ฉ.ม. อยํ สทฺโท น ทิสฺสติ
@ ฉ.ม. มหาชนา อภิรูหิตฺวา, สี., อิ. มหาชโน อภิรุโฬฺห
สมฺมาวายามสติสมาธโย, ปญฺญาย สมฺมาทิฏฺฐิสงฺกปฺปา. มคฺคํ โพธาย ภาวยนฺติ
อิมํ อฏฺฐงฺคิกํ อริยมคฺคํ โพธตฺถาย ภาเวนฺโต. เอตฺถ จ โพธายาติ มคฺคตฺถาย.
ยถา หิ  ยาคุตฺถาย ยาคุเมว ปจนฺติ, ปูวตฺถาย ปูวเมว ปจนฺติ, น อญฺญํ กิญฺจิ
กโรนฺติ, เอวํ มคฺคเมว มคฺคตฺถาย ภาเวติ. เตนาห "มคฺคํ โพธาย ภาวยนฺ"ติ.
ปรมํ สุทฺธินฺติ อรหตฺตํ. นีหโตติ ตฺวํ มยา นีหโต ปราชิโต. ปฐมํ.


             อรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๑ หน้า ๑๖๑-๑๖๒. http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=11&A=4200&modeTY=2              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=11&A=4200&modeTY=2              อ่านอรรถกถาแปลไทย :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=416              เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=15&A=3303              พระไตรปิฎกฉบับบาลีอักษรไทย :- http://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=15&A=2903              The Pali Tipitaka in Roman Character :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=15&A=2903              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ http://84000.org/tipitaka/read/?index_15

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]