พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๔ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๒. สีหาสนิยวรรค]
                                                                 ๖. ราหุลเถราปทาน
๖. ราหุลเถราปทาน
ประวัติในอดีตชาติของพระราหุลเถระ
             (พระราหุลเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า)
             [๖๘]            ข้าพเจ้าได้ปูลาดกระจกบนปราสาท ๗ ชั้น
                      ถวายแด่พระผู้มีพระภาคพระนามว่าปทุมุตตระ
                      ผู้เจริญที่สุดในโลก ผู้คงที่
             [๖๙]            พระผู้มีพระภาคมหามุนี
                      ผู้เป็นใหญ่แห่งเทวดาและมนุษย์ ทรงองอาจกว่านรชน
                      คับคั่งไปด้วยพระขีณาสพ ๑,๐๐๐ รูป
                      ได้เสด็จเข้าไปยังพระคันธกุฎี
             [๗๐]            พระศาสดาผู้ทรงเป็นเทพยิ่งกว่าเทพ
                      ทรงองอาจกว่านรชน ทรงยังพระคันธกุฎีให้รุ่งเรือง
                      ประทับยืนในท่ามกลางหมู่ภิกษุได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า
             [๗๑]            เราจักพยากรณ์อุบาสกผู้ทำที่นอนนี้ให้โชติช่วงแล้ว
                      ดุจกระจกเงาที่ปูลาดไว้อย่างดี
                      ท่านทั้งหลายจงฟังเรากล่าวเถิด
             [๗๒]            ปราสาททอง ปราสาทเงิน หรือปราสาทแก้วไพฑูรย์
                      อย่างใดอย่างหนึ่ง ที่น่าชอบใจ
                      จักบังเกิดแก่อุบาสกนั้น
             [๗๓]            อุบาสกนั้นจักเป็นจอมเทพ ครองเทวสมบัติ ๖๔ ชาติ
                      จักเป็นพระเจ้าจักรพรรดิติดต่อกัน ๑,๐๐๐ ชาติ
             [๗๔]            ในกัปที่ ๒๑ (นับจากกัปนี้ไป)
                      อุบาสกนั้นจักเป็นพระเจ้าจักรพรรดิพระนามว่าวิมละ
                      เป็นใหญ่มีชัยชนะในทวีปทั้ง ๔
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๑๑๒}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๒. สีหาสนิยวรรค]
                                                                 ๖. ราหุลเถราปทาน
             [๗๕]            มีกรุงนามว่าเรณุวดี
                      ยาว ๓๐๐ โยชน์ สี่เหลี่ยมจตุรัส
             [๗๖]            มีปราสาทชื่อว่าสุทัสสนะ วิสสุกรรมเทพบุตรเนรมิตให้
                      ประกอบด้วยเรือนยอดอย่างดี
                      ประดับประดาด้วยรัตนะ ๗ ประการ
             [๗๗]            กรุงนั้นไม่สงัดจากเสียง ๑๐ ประการ๑-
                      พลุกพล่านด้วยพวกวิทยาธร
                      จักเป็นดุจเมืองสุทัสสนะของเหล่าเทวดา
             [๗๘]            พอเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น กรุงนั้นก็เปล่งรัศมี
                      นครนั้นรุ่งเรืองเป็นนิตย์ แผ่ออกไป ๘ โยชน์ โดยรอบ
             [๗๙]            ในกัปที่ ๑๐๐,๐๐๐ (นับจากกัปนี้ไป)
                      พระศาสดาพระนามว่าโคดม ตามพระโคตร
                      ทรงสมภพในราชสกุลโอกกากราช จักอุบัติขึ้นในโลก
             [๘๐]            อุบาสกนั้นถูกกุศลมูลตักเตือนแล้วจักจุติจากสวรรค์ชั้นดุสิต
                      เกิดเป็นพระโอรสของพระผู้มีพระภาคพระนามว่าโคดม
             [๘๑]            ถ้าหากเขาจะพึงอยู่ครองเรือนก็จะพึงได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ
                      แต่ข้อที่เขาผู้คงที่ จะยินดีในการอยู่ครองเรือนนั้น
                      ไม่ใช่ฐานะที่จะเป็นได้ (เป็นไปไม่ได้)
             [๘๒]            เขาจักต้องออกจากเรือนไปบวช มีข้อวัตรอันดี
                      จักสำเร็จเป็นพระอรหันต์โดยนามว่าราหุล
             [๘๓]            พระราหุลเป็นผู้มีปัญญารักษาตน สมบูรณ์ด้วยศีล
                      ดุจนกต้อยตีวิดรักษาฟองไข่ ดุจจามรีรักษาขนหาง
                      พระมหามุนีได้ทรงเห็นเราแล้ว
@เชิงอรรถ :
@๑ เสียง ๑๐ ประการ ได้แก่ เสียงช้าง เสียงม้า เสียงรถ เสียงกลอง เสียงตะโพน เสียงพิณ เสียงขับร้อง
@เสียงกังสดาล เสียงประโคมดนตรี และเสียงว่า ‘ท่านทั้งหลายโปรดบริโภค ดื่ม เคี้ยวกิน’
@(ที.ม. (แปล) ๑๐/๒๔๑/๑๘๑)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๑๑๓}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๒. สีหาสนิยวรรค]
                                                                 ๗. อุปเสนวังคันตปุตตเถราปทาน
             [๘๔]            ข้าพเจ้ารู้ทั่วถึงธรรมของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น
                      ยินดีอยู่ในศาสนา
                      กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงแล้วอยู่อย่างผู้ไม่มีอาสวะ
             [๘๕]            คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘
                      และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว
                      คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล
             ได้ทราบว่า ท่านพระราหุลเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้
ราหุลเถราปทานที่ ๖ จบ

                  เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๑๑๒-๑๑๔.
http://84000.org/tipitaka/attha/m_siri.php?B=32&siri=18
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
                  อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=32&A=1347&Z=1379
                  ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=32&i=18
             พระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=32&item=18&items=1
             อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=50&A=364
             The Pali Tipitaka in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=32&item=18&items=1
             The Pali Atthakatha in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=50&A=364
                  สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu32
             อ่านเทียบฉบับแปลอังกฤษ Compare with English Translation :-
https://suttacentral.net/tha-ap18/en/walters