|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
สองบทว่า สงฺโฆ ภิชฺชติ มีความว่า ภิกษุทั้งหลายแตกกันเป็น ๒ ฝ่าย เหมือนภิกษุชาวเมืองโกสัมพี. สองบทว่า เอกสฺมึ ปกฺเข มีความว่า ชนทั้งหลายถวายน้ำทักขิโณทกและวัตถุมีของหอมเป็นต้นในฝ่ายหนึ่ง. ถวายจีวรในฝ่ายหนึ่ง. บทว่า สงฺฆสฺเสเวตํ มีความว่า จีวรนั้นย่อมเป็นของสงฆ์ทั้งสิ้น คือของทั้งสองฝ่าย, ทั้งสองฝ่ายพึงตีระฆังแล้วแบ่งด้วยกัน. บทว่า ปกฺขสฺเสเวตํ มีความว่า เมื่อชนทั้งหลายถวายอย่างนั้น น้ำอันเขาถวายแล้วแก่ฝ่ายใด, น้ำนั่นแลย่อมเป็นของฝ่ายนั้น, จีวรอันถวายแล้วแก่ฝ่ายใด, จีวรย่อมเป็นของฝ่ายนั้นเท่านั้น. ในมหาอรรถกถาแก้ว่า ก็ในที่ใด น้ำทักขิโณทกเป็นประมาณ, ในที่นั้น ฝ่ายหนึ่งย่อมได้จีวร เพราะตนได้น้ำทักขิโณทก, ฝ่ายหนึ่งก็ย่อมได้ เพราะค่าที่จีวรนั้นแลตนได้แล้ว, เพราะฉะนั้น สองฝ่ายพึงเป็นผู้พร้อมกัน แจกกันตามลำดับผู้แก่. ได้ยินว่า นี่เป็นลักษณะในสมุทรอื่น๑- (คือชมพูทวีป) ส่วนในข้อว่า ตสฺมึเยว ปกฺเข นี้ มีความว่า ฝ่ายนอกนี้ไม่เป็นใหญ่เลยทีเดียว. เรื่องส่งจีวรไปชัดเจนแล้วแล. ____________________________ ๑- ปรสมุทฺเทติ ชมฺพูทีเปติ สารตฺถ จ วิมติ จ. ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา มหาวรรค ภาค ๒ จีวรขันธกะ เรื่องจีวรยังไม่เกิดแก่ผู้จำพรรษาเป็นต้น จบ. |