บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
พระเถระแม้นี้ได้บำเพ็ญบุญสมภารไว้ในพระชินเจ้าผู้ประเสริฐองค์ก่อนๆ สั่ง ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงกระทำอนุโมทนา. ด้วยบุญกรรมนั้น ท่านจุติจากอัตภาพนั้นแล้ว ท่องเที่ยวไปในเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เสวยสมบัติทั้งสอง เป็นผู้ ในพุทธุปบาทกาลนี้ บังเกิดในเรือนมีตระกูล บรรลุนิติภาวะแล้ว เลื่อม คำนั้นมีอรรถดังกล่าวแล้วในหนหลังแล. บทว่า สตรํสีว ภาณุมํ ความว่า รังสีคือรัศมี มีประมาณ ๑๐๐ คือมีร้อยเป็นประมาณ ของพระอาทิตย์ใดมีอยู่ พระอาทิตย์นั้น ชื่อว่ามีรัศมีกำหนดตั้งร้อย. ท่าน อธิบายว่า มีรัศมีหลายร้อยหลายแสน. รัศมีท่านเรียกว่า ภาณุ (พระอาทิตย์), แสงคือรัศมีของผู้ใดมีอยู่ ผู้นั้นชื่อว่าผู้มีรัศมี. ความว่า เราได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าปัสสี ผู้เป็นดังพระอาทิตย์ กล่าวคือผู้มีรัศมี ถือเอาเกสรดอกกระถินพิมาน ปลูก คำที่เหลือมีอรรถง่ายทั้งนั้นแล. จบอรรถกถาวรรคที่ ๑๑ ----------------------------------------------------- รวมอปทานที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. ภิกขาทายกเถราปทาน ๒. ญาณสัญญิกเถราปทาน ๓. อุปลหัตถิยเถราปทาน ๔. ปทปูชกเถราปทาน ๕. มุฏฐิปุปผิยเถราปทาน ๖. อุทกปูชกเถราปทาน ๗. นฬมาลิยเถราปทาน ๘. อาสนุปัฏฐายกเถราปทาน ๙. พิฬาลิทายกเถราปทาน ๑๐. เรณุปูชกเถราปทาน มีคาถา ๖๖ คาถา ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑ เถราปทาน ๑๑. ภิกขทายิวรรค ๑๐. เรณุปูชกเถราปทาน (๑๑๐) จบ. |