|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
บทว่า อาทิพฺรหฺมจริยกาย แปลว่า อันเป็นเบื้องต้นแห่งมรรคพรหมจรรย์. บทว่า ปญฺญาย ได้แก่ วิปัสสนา ปัญญาอันเห็นแจ้ง. บทว่า ครุฏฺฐานิยํ แปลว่า ผู้ควรแก่ความเป็นครูอันเป็นปัจจัยให้เกิดความเคารพ. บทว่า ติพฺพํ แปลว่า หนา. บทว่า ปริปุจฺฉติ ได้แก่ ถามถึงเงื่อนเบื้องต้นเบื้องปลายแห่งอรรถะบาลี. บทว่า ปริปญฺหติ ได้แก่ ตั้งปัญหา คือนึกว่าเราจักถามข้อนี้และข้อนี้. บทว่า ทฺวเยน แปลว่า ๒ อย่าง. บทว่า อนานากถิโก คือ เป็นผู้ไม่กล่าวเรื่องต่างๆ. บทว่า อติรจฺฉานกถิโก คือ ไม่กล่าวเดียรัจฉานกถามีอย่างต่างๆ. บทว่า อริยํ วา ตุณฺหีภาวํ ความว่า จตุตถฌาน ชื่อว่าอริยดุษณีภาพ. แม้มนสิการกรรมฐานที่เหลือก็ใช้ได้. บทว่า ชานํ ชานาติ แปลว่า รู้สิ่งที่ควรรู้. บทว่า ปสฺสํ ปสฺสติ แปลว่า เห็นสิ่งที่ควรเห็น. บทว่า ปิยตาย แปลว่า เพื่อต้องการให้เขารัก. บทว่า ครุตาย แปลว่า เพื่อต้องการให้เขาเคารพ. บทว่า ภาวนาย แปลว่า เพื่อประโยชน์ให้เขาชม หรือเพื่อให้เขายกย่องคุณ. บทว่า สามญฺญาย คือ เพื่อประโยชน์แก่สมณธรรม. บทว่า เอกีภาวาย ได้แก่ เพื่อประโยชน์แก่ความไม่ห่างเหินกัน. จบอรรถกถาปัญญาสูตรที่ ๒ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต ปัณณาสก์ เมตตาวรรคที่ ๑ ๒. ปัญญาสูตร จบ. |