บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า มหาโจโร ได้แก่ มหาโจรผู้สามารถประทุษร้ายราชสมบัติได้. บทว่า ปริยาปชฺชติ ได้แก่ ถึงการยึดครอง. บทว่า น จิรฏฺฐิติโก โหติ ได้แก่ ไม่สามารถจะรักษาให้ดำรงอยู่ได้นาน. บทว่า อปฺปหรนฺตสฺส ปหรติ ความว่า ประหารบุคคลผู้ไม่มีเวรแก่ตน ผู้ไม่มีประหารตน ได้แก่ บุคคลผู้มีคุณความดี คนแก่ และคนหนุ่มผู้ไม่ควรประหาร. บทว่า อนวเสสํ อาทิยติ ได้แก่ ยึดเอาไม่ให้เหลือ. จริงอยู่ ธรรมเนียมของโจรผู้ฉลาดมีดังนี้. ในผ้า ๒ ผืนของคนอื่น ถือเอาแต่ ๑ ผืน เมื่อมี ๑ ผืน ให้ส่วนที่ชำรุด ถือเอาแต่ที่ดี. บรรดาห่อข้าวสุกและข้าวสารเป็นต้น ให้ส่วนหนึ่ง ถือเอาส่วนหนึ่ง. บทว่า อจฺจาสนฺเน กมฺมํ กโรติ ความว่า กระทำโจรกรรมในที่ใกล้ชิดคามนิคมและราชธานี. บทว่า น จ นิธานกุสโล โหติ ความว่า ย่อมไม่เป็นผู้ฉลาด จะเก็บฝังทรัพย์ที่ได้มาลงไว้ในทักขิไณยบุคคล คือไม่ชำระทางไปสู่ปรโลก. จบอรรถกถาโจรสูตรที่ ๔ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต สติวรรคที่ ๔ ๔-๕. โจรสูตรที่ ๑-๒ จบ. |