|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
บทว่า นิสินฺโน โหติ ความว่า พระศาสดาประทับนั่งบนรัตนปราสาทของอุบาสิกา เพื่อกระทำอุโปสถ. ก็พระศาสดา ครั้นประทับนั่งแล้วทรงตรวจดูจิตของภิกษุทั้งหลาย ทรงเห็นบุคคลทุศีลคนหนึ่ง ทรงพระดำริว่า ถ้าเราจักแสดงปาติโมกข์ทั้งที่บุคคลนี้นั่งอยู่นั่นแหละ ศีรษะของเขาจักแตก ๗ เสี่ยงดังนี้แล้ว จึงได้ดุษณีภาพ เพื่ออนุเคราะห์เขา. บทว่า อภิกฺกนฺตา แปลว่า ล่วงไปแล้ว สิ้นไปแล้ว. บทว่า อุทฺธเสฺต อรุเณ ได้แก่ เมื่อเริ่มอรุณขึ้น. บทว่า นนฺทิมุขิยา ได้แก่ ราตรีจวนสว่างแล้ว. บทว่า อปริสุทฺธา อานนฺท ปริสา ความว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ตรัสว่า บุคคลโน้นไม่บริสุทธิ์ แต่ตรัสว่า บริษัทไม่บริสุทธิ์. คำที่เหลือในที่ทุกแห่งง่ายทั้งสิ้นแล. จบอรรถกถาอุโปสถสูตรที่ ๑๐ ----------------------------------------------------- รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. เวรัญชสูตร ๒. สีหสูตร ๓. อาชัญญสูตร ๔. ขฬุงคสูตร ๕. มลสูตร ๖. ทูตสูตร ๗. พันธนสูตรที่ ๑ ๘. พันธนสูตรที่ ๒ ๙. ปหาราทสูตร ๑๐. อุโปสถสูตร ฯ .. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต ปัณณาสก์ มหาวรรคที่ ๒ ๑๐. อุโปสถสูตร จบ. |