บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า ยสฺสสฺสุ เท่ากับ ยสฺส ภเวยฺยุํ (ของผู้ใดพึงมี). ในบทว่า ยญฺโญ เป็นต้น มีอธิบายว่า ไทยธรรมชื่อว่ายัญ เพราะต้องบูชา. คำว่า ยัญ นี้เป็นชื่อของไทยธรรม. บทว่า สทฺธํ ได้แก่ ภัตตาหารที่อุทิศเพื่อผู้ตาย. บทว่า ถาลิปาโก ได้แก่ ภัตตาหารที่จะพึงให้แก่บริษัทอื่น. ขึ้นชื่อว่าไทยธรรมทุกอย่าง ที่เหลือจากที่กล่าวแล้ว ชื่อว่าไทยธรรม. บทว่า เตวิชฺเชสุ พฺราหฺมเณสุ ทานํ ทเทยฺย ความว่า ทานทั้งหมดนี้ ควรให้ในผู้มีวิชชา ๓. พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงว่า พราหมณ์ผู้มีวิชชา ๓ เท่านั้นควรได้รับ (ทาน). บทที่เหลือในพระสูตรนี้มีนัยดังกล่าวแล้วในหนหลัง. จบอรรถกถาชานุสโสณีสูตรที่ ๙ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต ทุติยปัณณาสก์ พราหมณวรรคที่ ๑ ๙. ชานุสโสณีสูตร จบ. |