บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า ปจฺฉาภูมกา แปลว่า ชาวปัจฉาภูมิ. บทว่า กามณฺฑลุกา แปลว่า มีคณโฑน้ำประจำตัว. บทว่า เสวาลมาลิกา ความว่า เช้าขึ้นก็เอาสาหร่ายบ้าง ดอกอุบลเป็นต้นบ้าง จากน้ำทำเป็นพวงมาลัยประดับ เพื่อให้รู้ว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ด้วยน้ำ. บทว่า อุทโกโรหกา แปลว่า อาบน้ำเช้าเย็น. บทว่า อุยฺยาเปนฺติ แปลว่า ให้เป็นขึ้น. บทว่า สญฺญาเปนฺติ แปลว่า ให้รู้ชอบ. บทว่า สคฺคํ นาม โอกฺกาเปนฺติ ความว่า ยืนห้อมล้อมชวนให้เข้าไปยังสวรรค์ว่า ไปพรหมโลกเถิด ท่านผู้เจริญ. บทว่า อนุปริสกฺเกยฺย แปลว่า เดินเวียนรอบ. บทว่า อุมฺมุชฺช แปลว่า จงผุดขึ้นเถิด. บทว่า ถลมุปฺลว แปลว่า จงขึ้นบกเถิด. บทว่า ตตฺร ยสฺส ความว่า ก้อนกรวดหรือกระเบื้องใดพึงมีในหม้อนั้น. บทว่า สกฺขรา วา กฐลา วา แปลว่า ก้อนกรวดหรือกระเบื้อง. บทว่า สา อโธคามี อสฺส ความว่า ก้อนกรวดหรือกระเบื้องนั้นพึงจมลง คือพึงไปข้างล่าง. บทว่า อโธ คจฺฉ แปลว่า จงไปข้างล่าง. จบอรรถกถาภูมกสูตรที่ ๖ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค คามณิสังยุตต์ ๖. ภูมกสูตร จบ. |