|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
อรรถกถาสังโยชนสูตรที่ ๑ บทว่า มจฺฉิกาสญฺเฑ คือ ในราวป่าอันมีชื่ออย่างนี้. บทว่า อยมนฺตรากถา อุทปาทิ ความว่า พระเถระเก่าย่อมไม่สนทนากันถึงเดียรัจฉานกถา เมื่อตั้งปัญหาขึ้นในที่นั่งแล้ว พวกไม่รู้ก็ย่อมถาม พวกที่รู้ก็ย่อมตอบ ด้วยเหตุนั้น การสนทนานี้จึงเกิดขึ้นแล้วแก่พระเถระเหล่านั้น. บทว่า มิคปถกํ คือ บ้านส่วนของตนอันมีชื่ออย่างนี้. ได้ยินว่า บ้านส่วยนั้นอยู่หลังอัมพาฏการาม. บทว่า เตนุปสงฺกมิ ความว่า จิตตคฤหบดีคิดว่า เราแก้ปัญหาของพระเถระทั้งหลายแล้ว จักทำความอยู่ผาสุกให้ดังนี้ จึงเข้าไปหา. บทว่า คมฺภีเร พุทฺธวจเน ความว่า ในพระพุทธพจน์ที่ลึกซึ้งด้วยอรรถและลึกซึ้งด้วยธรรม. บทว่า ปญฺญาจกฺขุ กมติ ความว่าจักขุคือญาณย่อมหยั่งทราบ คือย่อมเป็นไป. จบอรรถกถาสังโยชนสูตรที่ ๑ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค จิตตคหปติปุจฉาสังยุตต์ ๑. สังโยชนสูตร จบ. |