|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
บทว่า อติเวลํ ความว่า กาลที่ล่วงเวลาไป คือกาลที่ล่วงประมาณไป. บทว่า กิมงฺคํ ปนาหํ ถามว่า ก็เพราะเหตุไร เราจึงไม่เข้าไปหา. บทว่า ภิสมูฬาลํ ได้แก่ เหง้าและรากน้อยใหญ่. บทว่า อพฺภุคฺคเหตฺวา๑- ได้แก่ ถอนขึ้น. ____________________________ ๑- ม. อพฺภุเหตฺวา บทว่า ภิกจฺฉาปา ได้แก่ ลูกช้าง. ได้ยินว่า ลูกช้างเหล่านั้นร้องเหมือนเสียงช้างรุ่น เพราะฉะนั้น ท่านจึงเรียกว่าลูกช้าง. บทว่า ปสนฺนาการํ กโรนฺติ ความว่า กระทำอาการอันผู้เลื่อมใสจะพึงทำ คือถวายปัจจัย ๔. บทว่า ธมฺมํ ภาสนฺติ ความว่า เรียน ๑-๒ ชาดกหรือพระสูตรแล้วแสดงธรรมด้วยเสียงอันไม่แตก. บทว่า ปสนฺนาการํ กโรนฺติ ความว่า เลื่อมใสในเทศนาของภิกษุเหล่านั้นแล้วถวายปัจจัยของคฤหัสถ์. บทว่า เนว วณฺณาย โหติ น พลาย ความว่า ไม่ใช่มีเพื่อสรรเสริญคุณ ไม่ใช่สรรเสริญญาณ และเมื่อคุณเสื่อมไป วรรณะแห่งสรีระก็ดี กำลังแห่งสรีระก็ดี ย่อมเสื่อมไป เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่าไม่เป็นไปเพื่อวรรณะและเพื่อกำลังของสรีระ. จบอรรถกถานาคสูตรที่ ๙ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย นิทานวรรค โอปัมมสังยุตต์ นาคสูตร จบ. |